​امام علی علیه السلام در فرمانی که به مالک اشتر می دهد نسبت به وضع معیشت و رفاه مستضعفان بسیار سفارش می کند و دوبار در این نامه، در دو قسمت مستقل، این مساله را گوشزد می کند و آن وضع معیشتی طبقه پائین و حاجتمند جامعه است. 

ثم الطبقه السفلی من اهل الحاجه و المسکنه الذین بحق رفدهم و معونتهم. و فی الله لکل سعه، و لکل علی الوالی حق بقدر ما یصلحه، و لیس یخرج الوالی من حقیقه ما الزمه الله من ذلک الا بالاهتمام و الاستعانه بالله، و توطین نفسه علی لزوم الحق، و الصبر علیه فیما خف علیه او ثقل .(258)  طبقه پایین از نیازمندان و مستمندانند که باید به آنها بخشش و یاری کرد، برای تمام اقشار گوناگون یاد شده در پیشگاه خدا گشایشی است، و همه آنان به مقداری که امورشان اصلاح شود بر زمامدار حقی مشخص دارند، و زمامدار از انجام آن چه خدا بر او واجب کرده است نمی تواند موفق باشد جز آن که تلاش فراوان نماید و از خدا یاری بطلبد، و خود را برای انجام حق آماده سازد، و در همه کارها، آسان باشد یا دشوار، شکیبایی ورزد.