برخورد علوی با اعتراض های این روزها

حالا کسانی که خود به دلایل سیاسی و غیر انسانی مردم ما را در انبر تحریم ها و بدخواهی ها فشرده و به این روز انداخته اند؛ شده اند دایه مهربانتر از مادر و چنان بی تابانه از حمایت و دلسوزی برای مردم معترض داد سخن می دهند که انگار ما فراموش کرده ایم چه طور مرزهایشان را بر مردم ما بستند و در فرودگاه هایشان بدترین تحقیرها را در حق ایرانیان روا داشته اند و با این حال دم از دوستی و مهربانی با این مردم می زنند.

چند روزی است که شاهد اتفاقات ریز و درشتی در گوشه و کنار سرزمینمان هستیم، شرایط سخت معیشتی مردم و سوء مدیریت ها در همه زمینه ها صدای اعتراض ها را بلند کرده است، اعتراضی به حق که بعضی ها آن را در قالب های ناحق و خشن نشان می دهند آنقدر که باعث کشته شدن هموطنان عزیزمان شده اند و خانوده هایی را داغدار کرده اند.
در این میان کسانی که خود به دلایل سیاسی و غیر انسانی مردم ما را در انبر تحریم ها و بدخواهی ها فشرده و به این روز انداخته اند؛ شده اند دایه مهربانتر از مادر و چنان بی تابانه از حمایت و دلسوزی برای مردم معترض داد سخن می دهند که انگار ما فراموش کرده ایم چه طور مرزهایشان را بر مردم ما بستند و در فرودگاه هایشان بدترین تحقیرها را در حق ایرانیان روا داشته اند و با این حال دم از دوستی و مهربانی با این مردم می زنند.
همه این ها را به وفور در خبرها شنیده ایم و در گفتگوهایمان به بحث نشسته ایم، این نا آرامی ها چه اعتراض بخوانیمش چه اغتشاش، مرحله حساسی است که مسؤلان باید بهترین و سنجیده ترین پاسخگویی را در قبال مردم داشته باشند، مردمی که با صبر و تحمل همه تنگناها را تا به حال تحمل کرده اند و بعضا کم آورده اند و فریادرسی می خواهند .
یادمان باشد در این بحبوحه به جای طلبکار بودن ها و شاخ و شانه کشیدن ها از در مهر در آییم و مردم خود را در آغوش بگیریم و با همه کم و کاستی ها هر چه در توان داریم برای پاسخگویی به مطالباتشان به کار گیریم .
چرا که اگر ما مردممان را نخواهیم و درنیابیم دیگرانی هستند که برای سوء استفاده از آن ها منتظر فرصتند .
امام علی (علیه السلام) می فرمایند: مَن ضَیعَهُ الأقرَبُ أُتیحُ لَهُ الأبعَدُ ؛ کسی که نزدیکانش او را رها سازند، آنها که دورند او را می‌برند.(1)
همه این ها را به وفور در خبرها شنیده ایم و در گفتگوهایمان به بحث نشسته ایم، این نا آرامی ها چه اعتراض بخوانیمش چه اغتشاش، مرحله حساسی است که مسؤلان باید بهترین و سنجیده ترین پاسخگویی را در قبال مردم داشته باشند، مردمی که با صبر و تحمل همه تنگناها را تا به حال تحمل کرده اند و بعضا کم آورده اند و فریادرسی می خواهند .
چه خوب است که در این شرایط تأسی کنیم به روشنگری های امام علی (علیه السلام) که آئین مردم داری و مملکت داری را فقط از ایشان باید آموخت و بس .
دو راهکار علوی برای گذر از این بحران
1- مردم داری:
امام علیه السلام در نامه به فرماندار خود در مصر، محمدبن ابی بکر، می گوید: «با مردم فروتن، نرمخو، مهربان، گشاده رو و خندان باش، در نگاه هایت و در نیم نگاه و خیره شدن به مردم به تساوی رفتار کن تا بزرگان در درستکاری تو طمع نکنند و ناتوان ها از عدالت تو مأیوس نگردند.»(2)
در نامه دیگری به ابوموسی اشعری بر همین نکته تأکید نموده، می فرماید: «با مردم، به هنگام دیدار در مجالس رسمی و در مقام داوری گشاده رو باش و از خشم بپرهیز که سبک مغزی، به تحریک شیطان است.»(3)
در مورد پنهان نشدن از مردم، به مالک اشتر می فرماید: «هیچ گاه زیاد از مردم پنهان مشو که پنهان بودن رهبران، نمونه ای از تنگ خویی و کم اطلاعی در امور جامعه می باشد. نهان شدن از رعیت، زمامداران را از داشتن آنچه بر آنان پوشیده است باز می دارد.»(4)

2- صداقت با مردم:
باید با مردم صداقت داشت کمبودها و محدودیت ها را برای مردم شفاف سازی کرد نه اینکه با وعده و وعید یک آرمانشهر خیالی برای مردم ساخت که با هر تلنگری فرو بریزد، امام علی (علیه السلام) در نامه خود به مالک اشتر می فرماید: «و هر گاه رعیت بر تو بدگمان گردد، عذر خویش را آشکارا با آنان در میان بگذار و با این کار از بدگمانی نجاتشان ده، که این کار ریاضتی برای خودسازی تو و مهربانی کردن نسبت به رعیت است و این پوزش خواهی تو آنان را به حق وا می دارد.»(5)
امید است که با توکل به خداوند متعال و به کارگیری دستورات امام علی (علیه السلام) که در همه زمینه های حکومت داری رهنمودهای بی نقصی برای ما به جا گذاشته اند از تمامی بحران ها به سلامت عبور کنیم و امنیت و تمامیت ارضی خود را از گزندها حفظ کنیم . إن شاء الله تعالی

 پی نوشت :
1-  شرح نهج‌البلاغه‌ ی ابن ابی الحدید، ذیل حکمت 14.
2- نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، نامه 27، ص 509.
3- همان ، نامه 76، ص 619.
4- همان کتاب، نامه 53، ص 585.
5-  همان کتاب، نامه 53، ص 587.

منبع:سایت تبیان