امام حسین

يا ابْنَ رَسُولِ اللهِ فَأَخْبِرْنِي عَنْ عَدَدِ الْأَئِمَّةِ بَعْدَ رَسُولِ اللهِ ص قَالَ اثْنَا عَشَرَ عَدَدَ نُقَبَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ قَالَ فَسَمِّهِمْ لِي قَالَ فَأَطْرَقَ الْحُسَينُ ع مَلِياً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ نَعَمْ أُخْبِرُكَ يا أَخَا الْعَرَبِ إِنَّ الْإِمَامَ وَ الْخَلِيفَةَ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِي ع وَ الْحَسَنُ وَ أَنَا وَ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِي مِنْهُمْ عَلِي ابْنِي وَ بَعْدَهُ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ جَعْفَرٌ ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ مُوسَى ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ عَلِي ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ عَلِي ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ الْحَسَنُ ابْنُهُ وَ بَعْدَهُ الْخَلَفُ الْمَهْدِي هُوَ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِي يقُومُ بِالدِّينِ فِي آخِرِ الزَّمَانِ قَالَ فَقَامَ الْأَعْرَابِي وَ هُوَ يقُولُ :مَسَحَ النَّبِي جَبِينَهُ فَلَهُ بَرِيقٌ فِي الْخُدُودِأَبَوَاهُ مِنْ أَعْلَى قُرَيشٍ وَ جَدُّهُ خَيرُ الْجُدُود

«يحيي بن يعمن مي گويد: در خدمت امام حسين عليه‌السلام بودم که عربي وارد شد و پرسش‌هايي کرد و امام عليه‌السلام پاسخ فرمود: تا به اين پرسش رسيد: اي فرزند پيامبر! به من بگو که تعداد امامان بعد از پيامبر صلي الله عليه و آله چقدر است؟ فرمود: دوازده نفر هستند به تعداد نقباي بني اسرائيل. گفت: آنها را براي من نام ببر.امام حسين عليه‌السلام سرش را پايين انداخت و بعد از لحظه اي فرمود:«اي برادر عرب امام و جانشين بعد از رسول خدا صلي الله عليه و آله اميرمومنان علي بن ابي طالب است، سپس برادرم حسن، آنگاه من، و نُه تن از فرزندان من: پسرم علي، پسرش محمد، پسرش جعفر، پسرش موسي، پسرش علي، پسرش محمد، پسرش علي، پسرش حسن و بعد از او حضرت مهدي که نهمين فرزند من است، در آخرالزمان دين را به پا مي دارد».آنگاه مرد عرب برخاست و اين ابيات را زمزمه مي کرد:پيامبر رحمت پيشاني اش را نوازش داده، نور پيامبر از گونه هايش مي درخشد.پدر و مادرش از قله رفيع قريش هستند و جد بزرگوارش شريفترين نياي انساني است.

کفايت الاثر/ ص234