بارها گفته ام آدمى كه رنجى مى بيند، دو نگاه دارد:
يكى اينكه ديدى فلانى با من چه كرد؟ و يك موقع هم مى گويد: ديدى فلانى اين بود؟
وقتى ظرف تو مى افتد و مى شكند، يك وقت میگويى: ديدى شكست؟! يا اينكه میگويى: ديدى! شكستنى بود؟
اين نگاه دوم است كه تو را به رحمت حق گره مى زند و مست و مدهوشت مى كند. با اين نگاه و درك مستمر از عنايتهاى حق ديگر مگر تو مى توانى ضعف اعصاب بگيرى؟!
ديگران هر چه مى خواهند اذيت كنند؛ ولى «عِنْدَكَ مِمّا فاتَ خَلَفٌ وَ لِما فَسَدَ صَلاحٌ و فِيما انْكَرْتَ تَغْييرٌ فَامْنُنْ عَلَىَّ قَبْلَ الْبَلاءِ بِالْعافِيَةِ وَ قَبْلَ الطَّلَبِ بِالْجِدِةِ وَ قَبْل الضَّلالِ بِالرَّشادِ».
تو بهره مند مى شوى و قبل از بلاء، عافيت را يافته اى و قبل از ضلال و سردرگمى، به رشد رسيده اى. اينها رحمت حق است كه ظهور و بروز دارد و اين مهربانى و انس اوست كه تو را رها نمى كند.
استاد علی صفایی
شرحى بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا(س)، ص: 19
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ؛ جنّ و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند.
پس انسان پیشرفته کسی است که به مقصد بندگی نزدیک شده باشد و انسان عقب‌مانده کسی است که از مقصد بندگی دور افتاده باشد.
آیا شما با انجام وظیفۀ مادری یا پدری از این هدف عقب مانده‌اید؟ این اندازه از مقام و جایگاهی که خداوند مهربان برای پدران و مادران؛ به ویژه مادران قائل شده، آیا نشان‌دهندۀ آن نیست که پدری کردن و مادری نمودن یکی از بهترین و پرسرعت‌ترین عوامل رساندن انسان به هدف آفرینش است.
[کتاب منِ دیگرِ ما]
استاد عباسی
به نام خدا
روزی جبرئیل امین نزد رسول خدا بود . در این هنگام امیرالمؤمنین (ع)وارد شد. جبرییل به احترام ایشان از جا حركت كرد. پیغمبرفرمود : آیا به احترام این جوان از جا بر می خیزی ؟
جبرییل عرض كرد : بله چون او حق استادی به گردن من دارد، وقتی خداوند مرا آفرید از من پرسید كه من كی ام و نامم چیست؟و تو كیستی و نامت چیست؟
من متحیّر شدم ماندم كه چه بگویم..
این جوان وارد شد و به من فرمود: بگو'’ أنت ربّ الجلیل و اسمك الجمیل و أنا عبدك الذلیل و اسمی جبرییل'’
پیامبر اعظم (ص) فرمودند : تو چه وقت آفریده شدی؟
عرضه داشت: از زمانی كه من خلق شده ام ستاره ای بود كه هر سی هزار سال یكبار طلوع می كرد و من آن را سی هزار بار دیدم..
حضرت فرمود آیا آن ستاره را می شناسی؟
عرض كرد بله یا رسول الله،
حضرت فرمود: علی جان قدری عمامه ات را بالا ببر،
كه نوری از پیشانی امیرالمومنین ساطع شد كه جبرئیل عرضه داشت : به خدا قسم این همان ستاره است.
( كتاب شریف القطره - ج 1. علامه مستنبط)
التماســـ دعــــا
رهبرانقلاب: در داخل خانواده، سازش‌کاری حُسن است، عیب نیست. جزو واجبات است.
هر چقدر سازش با آمریکا، صهیونیست‌ها و آدم‌های نابکار بد است، سازش با همسر خوب است. البته سازش با دوستان دیگر هم خوب است. اما از همه سازش‌ها بهتر سازش با همسر است.
انسان باید با همسرش بسازد. با دشمن نه سازش نه تسلیم؛ اما با همسر، هم سازش هم تسلیم. ۸۲/۱/۱۱،۸۲/۶/۱۸،۸۱/۳/۸
انسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمی کنند و حرفِ همه را باور دارند، انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند. انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند،
انسانهای نا امید همیشه آیه یاس می خوانند.
انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند،
انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.
انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان، تشکر از دیگران است.
