هيچكس خودش را در هيچ رابطه اى مقصر نميداند

همه ى ما آنقدر غرور داريم،

كه هميشه حق را به جانبِ خودمان ميدانيم

از نظر خودمان،فرشتگانى هستيم،

كه داشتيم زندگيمان را ميكرديم

كه يك نفر آمد و ما را با خاك يكسان كرد و رفت…

داخلِ شعرها

داخلِ متنها

ميگرديم دنبالِ جمله اى كه طرف مقابل را بكوبد و

ما را مظلوم ترين آدمِ دنيا نشان دهد…

گاهى يادمان ميرود آدمى كه الان ميخواهيم سر به تنش نباشد،

تا ديروز پُزَش را به عالم و آدم ميداديم!

كمى انصاف شايد…