امروز خیلی دلم گرفته ، میخواستم داد بزنم شاید صدایم شنیده شود

حتی از پرنده ای که امروز روی درخت خونمون میخوند با صدای اون دلگیرتر میشدم

خدایا دوست دارم داد بزنم گریه کنم شاید دلم آروم بشه

نمیدونم امام زمانم چقد از من دلگیره وقتی من ضعیف و نحیف از دنیا و آدماش دلگیر میشم حتما امامم هم از کارای من دلگیر میشه

خدایااااااااااااااااااا

گاهی کودک باش
جدی بودن را فراموش کن
کودک بودن ، کوچک بودن نیست
لذت بردن از زندگی است

?عَنْ أبی بَصیرٍ عَن أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ذَكَرَ أَصْحَابُنَا الْإِخْوَانَ فَقُلْتُ مَا أَتَغَدَّى وَ لَا أَتَعَشَّى إِلَّا وَ مَعِي اثْنَانِ أَوْ ثَلَاثَةٌ أَوْ أَقَلُّ أَوْ أَكْثَرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَضْلُهُمْ عَلَيْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَيْهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ وَ أَنَا أُطْعِمُهُمْ طَعَامِي وَ أُنْفِقُ عَلَيْهِمْ مَالِي وَ يَخْدُمُهُمْ خَدَمِي وَ أَهْلِي قَالَ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا عَلَيْكَ دَخَلُوا عَلَيْكَ بِرِزْقٍ كَثِيرٍ وَ إِذَا خَرَجُوا خَرَجُوا بِالْمَغْفِرَةِ لَكَ.

?ابوبصیر می گوید نزد امام صادق (ع) صحبت از برادران دینی شد؛ من عرض کردم هیچ ناهار و شامی نمیخورم مگر اینکه دو یا سه نفر از دوستان یا کمتر یا بیشتر همراهم هستند.
امام صادق (ع) فرمود: بخشش آنها به تو بیشتر از بخشش تو به آنها است.

عرض کردم چگونه ممکن است در حالی که من غذای خود را به آنها میدهم و مال خود را برای آنها خرج میکنم و اهل منزلم به آنها خدمت میکنند؟!

حضرت فرمود: آنها چون نزد تو می آیند رزق زیادی برای تو به همراه میآورند و هنگامی که بیرون میروند، آمرزیده میشوی.

مصادقةالاخون، ص۴۴

کودک دوست دارد وسایل را جابجا
کند و والدین می خواهند او دست
به وسایل نزند.

این ریخت وپاش های کودک از نظر ما بی نظمی هست ولی از نظر او نظمه

زنی که پس از شش ماه زندگی در کنار همسر خود، فرزندی به دنیا آورده بود، به جرم ارتکاب فحشا نزد خلیفه دوم آورده شد و خلیفه به خیال اینکه این زن مرتکب فحشا شده است، تصمیم گرفت وی را مجازات کند. من مانع مجازات آن زن شدم و توضیح دادم:

اگر بخواهی از کتاب خدا دلیل می‌آورم که این زن بی گناه است و نباید مجازات شود

خداوند متعال می‌فرماید:
《وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا》

ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﺳﻲ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ،

و در آیه دیگر می فرماید:
《وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ》

ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪ. [ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ] ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭﮔﻲ [ ﻛﻮﺩﻙ ] ﺭﺍ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﻨﺪ.

در آیه نخست دوران حاملگی و شیردهی 30 ماه دانسته شده و در آیه دوم، 24 ماه معرفی شده است. حال اگر 24 از 30 کسر شود 6 ماه باقی می ماند که کمترین زمان دوران حاملگی است.

عمر با شنیدن این استدلال زن را آزاد کرد و از آن پس این حکم قطعی شد

? کتاب علی از زبان ع