?عَنْ أبی بَصیرٍ عَن أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ذَكَرَ أَصْحَابُنَا الْإِخْوَانَ فَقُلْتُ مَا أَتَغَدَّى وَ لَا أَتَعَشَّى إِلَّا وَ مَعِي اثْنَانِ أَوْ ثَلَاثَةٌ أَوْ أَقَلُّ أَوْ أَكْثَرُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَضْلُهُمْ عَلَيْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَيْهِمْ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ وَ أَنَا أُطْعِمُهُمْ طَعَامِي وَ أُنْفِقُ عَلَيْهِمْ مَالِي وَ يَخْدُمُهُمْ خَدَمِي وَ أَهْلِي قَالَ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا عَلَيْكَ دَخَلُوا عَلَيْكَ بِرِزْقٍ كَثِيرٍ وَ إِذَا خَرَجُوا خَرَجُوا بِالْمَغْفِرَةِ لَكَ.

?ابوبصیر می گوید نزد امام صادق (ع) صحبت از برادران دینی شد؛ من عرض کردم هیچ ناهار و شامی نمیخورم مگر اینکه دو یا سه نفر از دوستان یا کمتر یا بیشتر همراهم هستند.
امام صادق (ع) فرمود: بخشش آنها به تو بیشتر از بخشش تو به آنها است.

عرض کردم چگونه ممکن است در حالی که من غذای خود را به آنها میدهم و مال خود را برای آنها خرج میکنم و اهل منزلم به آنها خدمت میکنند؟!

حضرت فرمود: آنها چون نزد تو می آیند رزق زیادی برای تو به همراه میآورند و هنگامی که بیرون میروند، آمرزیده میشوی.

مصادقةالاخون، ص۴۴