[سوره المائدة (5): آيه 33]
إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ (33)
همانا كيفر آنان كه با خداوند و پيامبرش به محاربه برمى‏خيزند و (با سلاح و تهديد و غارت) در زمين به فساد مى‏كوشند، آن است كه كشته شوند، يا به دار آويخته شوند، يا دست و پايشان بطور مخالف بريده شود يا آنكه از سرزمين (خودشان) تبعيد شوند. اين كيفر ذلت بار دنيوى آنان است و در آخرت برايشان عذابى عظيم است.
نكته‏ها:
1-  براى اصلاح جامعه، هم موعظه و ارشاد لازم است، هم شمشير و برخورد قاطع و انقلابى.
2-  اجراى احكام و حدود الهى، در سايه‏ى برپايى نظام و حكومت اسلامى ميسّر است.
3-  آنان كه بر امام و رهبر مسلمين يا حكومت اسلامى خروج كنند، مشمول «يُحارِبُونَ اللَّهَ» مى‏شوند.
پيام‏ها:
1-  نافرمانى از دستورات پيامبر و مبارزه با آنها، جنگ با خداوند است. «يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»
2-   براى آنان كه امنيّت جامعه را بر هم مى‏زنند، چند نوع كيفر مقرر شده است.اعدام، تبعيد، قطع دست و پا، به دار آويختن. «يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا …»
3-    عقوبت سخت براى ستم‏پيشگان است، نه آنان كه به ندرت مرتكب مى‏شوند.«يُحارِبُونَ»، «يَسْعَوْنَ» (فعل مضارع، نشان استمرار كار است)
4-   مخالفان حکومت اسلامی كه قصد براندازى دارند و با نظام اسلامی در جنگند، بايد به سخت‏ترين كيفر مجازات شوند. «يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ») … ( «أَنْ يُقَتَّلُوا»