آیت‌الله علی صفایی حائری
آدمی که به ماهی چند هزار تومان حقوق و یک زن و بچه و بروبیایی و احیاناً یک عنوان روشنفکری و چند جلسه سخنرانی قانع است، دیگر چه می‌خواهد؟!

اگر به این حد قانع باشد، طبیعی است که حرکتی نکند، طبیعی است که در رکودش بگندد. اگر به طهارتِ آبِ پاکِ چشمه‌ها و اشکِ پاکِ ابرها هم که باشد، می‌گندد؛ که گندیدن ضرورت است.

کفر متحرک به اسلام می‌رسد، ولی اسلام راکد، پدربزرگ کفر است.

سلمان‌ها در حالی که کافر بودند، حرکت‌شان آن‌ها را به رسول منتهی کرد و زبیرها در حالی که با رسول بودند، رکودشان آن‌ها را به کفر پیوند زد.

کفری که با #حرکت ما همراه باشد، وحشتی ندارد. وحشت آن‌جایی است که با #رکودها پیوند خورده باشیم.
حرکت، انتشارات لیلة‌القدر، ص ۱۱ و ۱۲