​ 

طوفانی به نام توهم 

که گره میزند افکارمان را به قضاوت های نادرست

تحلیل های دور از اندیشه 

رد پاهای بدون پوشش 

و بوجود می آورد آوارهای زیادی چون 

اشک های بی پایان 

دردهای پراز حسرت 

آه های نیمه تمام 

حرمت های سرکوب شده 

 که هرچه کنی دوباره بازنمیگردد به اصل خود 

دریابیم

 توهم جز خیالی پوشالی هیچ نیست