از هر غریب در وطنِ خود غریب تر
از هرچه روضه، روضه ات آقا عجیب تر

زهر جفا چه کرد به جسم مطهرت
ای ناله های تو ز جگر پرلهیب تر

خوردی زمین و کاسه ی صبرت شکسته شد
گودال قتلگاه تو در هجره شیب تر

نشنیده ماند ناله ی ای وای مادرت
از بسکه بود همسر تو نانجیب تر

یک عمر یادِ آن در و دیوار بوده ای
از کودکی به جانِ تو غم ها نصیب تر