ای “حا و سین و نونِ” الفبای من حسن

ای ختم هر کلام ، به هر انجمن حسن
هر کس ز باده ای بشود مستِ مستِ مست

من باده می شوم به نوای “حسن حسن”
این تارهای صوتی من کوکِ اسم توست 

آواز عشق من بشود یک دهن “حسن" 
نامت قیامتی بکند در قیامتم …

وقتی که بشنوم ز لب مرد و زن “حسن”
ای یکه تاز جنگ جمل ، ای دلیر مرد

ای ذوالفقار حیدر و ای صف شکن حسن
ای حضرت شجاعت و ای شیر مرتضی

با لشکری حریف شدی تن به تن حسن
مرهون صلح توست ، اگر که حسینی ام

از لطف توست ، گر شده ام سینه زن حسن
خالی ست دست من ، تو بیا و پُرش بکن

این تن بمیرد و بشود در کفن حسن !!!
جا می دهم تمام غمت را به مصرعی …

“ای حضرت غریب ، “غریب وطن حسن !!!”
شاعر: رضا_قاسمی