روزمان را با قرآن اغاز کنیم

قرآن به فتنه گرانی که در خواست آشتی ملی می دهند چه رهنمونی دارد؟

 [سوره البقرة (2): آيه 160]

إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160)

مگر آنها كه توبه كردند و (اعمال بد خود را با اعمال نيك) اصلاح نمودند و (آنچه را كتمان كرده بودند) آشكار ساختند، كه من (لطف خود را) بر آنان بازمى‏گردانم، زيرا من توبه پذير مهربانم.

نكته‏:

براى گناه كتمان حقیقت، همچون ساير گناهان، راه توبه و بازگشت باز است. امّا توبه‏ى واقعى، با پشيمانى قلبى و اصلاح عمل و بيان موارد كتمان صورت مى‏گيرد.

توبه‏ى كسى كه نماز نخوانده آن است كه نمازهاى خود را قضا كند. توبه كسى كه مال مردم را تلف كرده آن است كه بايد همان مقدار را به صاحبش برگرداند. در مورد نيز فتنه گران نیزكسى كه كتمان حقیقت نموده و با دروغ تقلب به انقلاب ؛ خيانت كرده، ورای مردم که حق الناس است را زیر پا گذاشته ؛فقط با توبه و اصلاح گذشته و تبيين حقيقت و بازگويى آنهاست كه مى‏تواند گذشته را جبران نمايد.

برداشتها:

1-   خداوند، امكان توبه و بازگشت را براى خطاكاران حتی کتمان کنندگان حقیقت، فراهم نموده است. «يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ») «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا»

2-   كتمان حقايق دينى، فساد است، خداوند حتی به این مفسدان هم اجازه  توبه و اصلاح و جبران داده است. «تابُوا وَ أَصْلَحُوا»

3-   توبه‏ى هر گناه، متناسب با آن است. توبه‏ى كتمان حقیقت، بيان حقیقت است. «تابُوا») ( «وَ بَيَّنُوا»

4-   چون در مقام تهديد و توبيخ، لعنت خداوند شامل حال كتمان كنندگان شد، در مقام مهربانى نيز كلمات «أَنَا» و «التَّوَّابُ» و «الرَّحِيمُ» بكار رفته تا بگويد: من خودم با مهربانى مخصوصم، به شما باز مى‏گردم. «يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ») ( «أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»

5-   تهديد گنهكار و بشارت نيكوكار، دو ركن اساسى براى تربيت فرد و جامعه است. «يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ») ( «أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»