از دو بخش مهم تشکيل می‌شود:
1- باور خودتوانمندی: به معنای داشتن اطمينان به توانائی فکر کردن، درک کردن، آموختن، انتخاب کردن و تصميم گيری برای خود.
2- احترام به خود يا داشتن حرمت نفس به معنای ارزش برای خود: يعنی آنکه به خود حق بدهيم که زندگی کنيم و شاد باشيم.
 در واقع احساس ارزشمندی درونی و احترام گذاشتن به خویشتن، ارتباط صادقانه باخود و حقیقت گویی. توانایی در دوست داشتن و عشق ورزیدن به همه و بالاخره داشتن تصویر ذهنی خوب از خود و سازگاری با جهان هستی.