«و إذ أخذ ربّك من بنى ءَادم من ظهورهم ذرّیّتهم و أشهدهم على أنفسهم ألست بربّكم قالوا بلى‏» (اعراف،172)

خداوند در آیه فوق سخن از پیمانى مى ‏آورد كه به طور سربسته از فرزندان آدم گرفته شده، نظر دوم در این خصوص شرح زیر است:
۲  منظور از این عالم و این پیمان، همان عالم استعدادها و پیمان فطرت و تكوین و آفرینش است؛ به این ترتیب كه به هنگام خروج فرزندان آدم به صورت نطفه از صلب پدران به رحم مادران كه در آن هنگام ذراتى بیش نیستند، خداوند استعداد و آمادگى براى حقیقت توحید به آن‏ها داده است. هم در نهاد و فطرتشان این سرّ الهى به صورت یك حسّ درون ذاتى به ودیعه گذارده شده، هم در عقل و خردشان به صورت یك حقیقت خود آگاه.
 بنابراین، همه افراد بشر داراى روح توحیدند و سؤالى كه خداوند از آن‏ ها كرده به زبان تكوین و آفرینش است و پاسخ آن‏ ها نیز به همین زبان است. 

 کتاب هزار و یک نکته از قرآن کریم