و چقدر بازخوانی مقدمه‌ی داستان راستانِ #شهید_مطهری به درد این روزهایمان می‌خورد:
“صلاح و فساد طبقات اجتماع در یکدیگر تأثیر دارد. ممکن نیست که دیواری بین طبقات کشیده شود و طبقه‌ای از سرایت فساد یا صلاح طبقه‌ی دیگر مصون یا بی‌بهره بماند، ولی معمولاً فساد از #خواص شروع می‌شود و به #عوام سرایت می‌کند و #صلاح برعکس، از «عوام» و تنبه و بیداری آن‌ها آغاز می‌شود و اجباراً خواص را به #صلاح می‌آورد، یعنی عادتاً فساد از بالا به پایین می‌ریزد و صلاح از پایین به بالا سرایت می‌کند.”
(مجموعه آثار شهید مطهری، ج ۱۸، ص: ۱۸۹)
?روی همین اصل است که می‌بینیم #امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در تعلیمات عالیه‌ی خود، بعد از آنکه مردم را به دو طبقه‌ی «عامه» و «خاصه» تقسیم می‌کند، نسبت به صلاح و به راه آمدن خاصه اظهار یأس و نومیدی می‌کند و تنها عامه‌ی مردم را مورد توجه قرار می‌دهد.
در دستور حکومتی که به نام مالک اشتر نخعی مرقوم داشته اند، می‌نویسند:

?«برای والی هیچ کس پرخرج‌تر در هنگام سستی، کم کمک‌تر در هنگام سختی، متنفرتر از عدالت و انصاف، پرتوقع‌تر، ناسپاس‌تر، عذرناپذیرتر، کم طاقت‌تر در شدائد از «خاصه» نیست. همانا استوانه‌ی دین و نقطه‌ی مرکزی مسلمین و مایه‌ی پیروزی بر دشمن «عامه» می‌باشند، پس توجه تو همواره به این طبقه معطوف باشد.»

#مطالبه_همگانی
#بصیرت