امیرالمؤمنین علی(ع)فرمودند:
شیعه‌ی ما اگـر مرتکب معصیتی شـود، 

نمی‌میرد مگر این‌که به بلایی چه در مال و چه در فرزند و چه در خودش مبتلا گردد و این ابتلا موجب از بین رفتن گناهانش گردد و خدا را به گونه‌ای ملاقات نماید که هیچ اثری از گناه در او باقی نمانده باشد و اگرچیزی از گناه در او باقی مانده بود،به هنگام مرگ دچار سختی و شدّت می‌گردد. (سپس پاک می‌شود)

بحارالانوار، ج6، ص 157