تیپ دیالمه از دور داد می زد که با همه فرق دارد. به همین خاطر هر کس به طور معمولی هم به دور و اطرافش نگاه می کرد،تفاوت فاحش او با همه را به راحتی می دید.
سلام کردنش ، ادب و وقارش ، نماز خواندنش ، مهربانی  اش ، بوی عطری که از چند قدمی به مشام می رسید و همه و همه چراغ هایی بود که در آن تاریکی دانشگاه توجه همه را به خودش جلب می کرد. منتها مرا بیشتر.چون برای یافتن گم شده از بهترین دانشگاه ها صرف نظر کرده ، آمده بودم دانشگاه مشهد.
روایت آقای صالحی (دوست شهید دیالمه)

برگرفته از  کتاب حزب دیالمه،ص۳۰