یک جرعه باشهید
هدف که مشخص باشد،
دشمن که شناسایی شده باشد
دیگر مشکلی نیست و باید هدفگیری کرد
یک روز با سلاح نظامی…
روز دیگر با سلاح فرهنگی….
شهید محمودرضا بیضایی
بسم الله الرحمن الرحیم
ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﺧﻠﯿﻠﯽ ۱۵ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﻌﻈﻢ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻮﺷﺖ.
ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﺧﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ:
ﺳﻼﻡ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ!
ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﺣﺎﻟﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻧﻘﺪﺭﺧﻮﺏ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺴﻮﺩﯼ
ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﺎﺷﺪ.ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻻﺕ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮐﻮﭼﮑﺘﺎﻥ
ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ،ﺧﻮﺑﻢ؛ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ
ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﻮﻏﺶ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ
ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ،ﺷﺎﻫﺮﮒ ﻭ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻭ ﺭﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﺪﻩ ﻣﻦ ﻋﺪﺩﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ
ﻧﺎﺯ ﮐﻨﺪ… ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ
ﺩﮐﺘﺮﻫﺎ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ
ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ… ﻣﻦ
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻢ… ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ.
ﺁﺧﺮ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ
ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ( ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺮﮎ ﺷﻮﺩ،
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ
ﺷﻨﻮﺩ ﻭ ﺑﻼ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﯿﮑﻨﺪ . ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ
ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯼ
ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ . ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻭﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ
ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ
ﺗﻮ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﯽ ﺩﺍﺷﺖ؟! ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ! ﻭﻟﯽ ﺁﻥ
ﺷﺐ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﯽ
ﺭﻓﺘﻢ، ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺷﯿﻌﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ
ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺻﻼ
ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ… ﯾﮏ ﺁﻗﺎﯼ ﺭﯾﺸﻮﯼ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺑﺪﺳﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﭼﮑﺎﺭ
ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮔﻔﺖ: ﭘﺴﺮﻡ
ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﻗﻄﻌﺎ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻫﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯼ!ﻣﻦ ﺍﺯ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﻧﮕﯿﺮﻧﺪ،
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭ
ﺫﻫﻨﻢ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟ ﺁﺧﺮ
ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﯾﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﻭ ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ . ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ!ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ
ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﺮﺍ
ﺍﺫﯾﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ . ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻋﻠﺖ ﻗﯿﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ( ﻉ ) ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺸﺮﯾﺢ
ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﯾﺪ؟ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺻﻼﺡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﻟﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ
ﺗﻮﺑﯿﺦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮔﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺣﺮﻑ ﺷﻤﺎﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ
ﻏﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟؟ﺭﻫﺒﺮﻡ ! ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﻏﺮﺑﺘﺖ.
ﺑﺨﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ
ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﮒ ﻏﯿﺮﺕ ﻭ
ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﮒ
ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯿﺪ .ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ! ﻣﻦ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﺖ
ﻧﻤﯽ ﻧﺸﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﻫﺎ
ﺷﺎﻫﺮﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﮔﺎﻧﯽ ﺧﺮﺝ ﻣﺪﺍﻭﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯﻫﻢ
ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﺭﮒ ﻏﯿﺮﺕ ﻭ
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﮑﺪ .
ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻔﺪﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ
ﺳﺮ ﺧﻢَ ﻣﯽ ﺳﻼﻣﺖ ﺷﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺳﺒﻮﯾـی
شهید امر به معروف و نهی از منکر
شهید علی خلیلی
من بہ عــنوان یک پاســـدار بہ آن افـــرادی کہ بہ جــای مبــارزه با ڪفر سعـے خــود را صــرف بحث های بـے مــورد و پــوچ مـے نمــایند مـے تــازم و در آن دنیــا یقہ آنها را خــواهـم گــرفت من بہ آن عــده روشنفکــر جــاهل کہ مــردم را از اوضــاع درونـے ممـلکت دور میسـازند متنفـرم و شڪایت آنها را در پیشگاه باری تعالـے خــوام بــرد
من بہ آن عــده مــُزدور جــاه طلب کہ جــز قبضہ مسئولــیت ها نہ بــرای رضــا خــدا ڪارے دیگـر نـدارنـد شـدیـدا مے تازم .
اللهم عجل لولیک الفرج…
علاقه به شهدا
شهید عباس کردانی
عباس علاقه ی شدیدی به گلزار شهدا ، خصوصا گلزار شهدای هویزه داشت. بارها من و او با هم به گلزار شهدای هویزه برای زیارت رفته بودیم.
آن قدر به این مکان علاقه مند بود که حتی در برنامه ریزی های زیارتی که داشتیم، از بین چندین مکان مختلف، همیشه قرعه به نام گلزار شهدای هویزه میافتاد.
عباس به خلوت و تنهایی بسیار علاقه مند بود و سعی میکرد زمان زیادی را در مکانهای زیارتی خلوت کند.
(دوست شهید)
شھید شدن اتفاقی نیست…
اینطور نیست که بگویی:
گلوله ایی خورد و مُرد…
شھید…
رضایت نامه دارد…
و رضایت نامه اش را اول حسین(ع) و علمدارش امضا میڪنند…
بعد مھُر
حضرت زهرا(س)میخورد..
شھید
قبل از همه چیز دنیایش را به قربانگاه برده…
او
زیرنگاه مستقیم خدا زندگی کرده…
شھادت اتفاقی نیست…
سعادتی ست که نصیب هر کسی نمیشود..
باید شهیدانه زندگی کنی
تا شهیدانه بمیری
تیپ دیالمه از دور داد می زد که با همه فرق دارد. به همین خاطر هر کس به طور معمولی هم به دور و اطرافش نگاه می کرد،تفاوت فاحش او با همه را به راحتی می دید.
سلام کردنش ، ادب و وقارش ، نماز خواندنش ، مهربانی اش ، بوی عطری که از چند قدمی به مشام می رسید و همه و همه چراغ هایی بود که در آن تاریکی دانشگاه توجه همه را به خودش جلب می کرد. منتها مرا بیشتر.چون برای یافتن گم شده از بهترین دانشگاه ها صرف نظر کرده ، آمده بودم دانشگاه مشهد.
روایت آقای صالحی (دوست شهید دیالمه)
برگرفته از کتاب حزب دیالمه،ص۳۰
