​

جوانی موبایلش را که کنار قران  گذاشته بود  یادش رفت با خودش ببره  و رفت بیرون از منزل  ” قران سوالی ازموبایل میکنه “ 

 چرا اینجا انداختنت ؟
موبایل:این اولین بار است که منو فراموش میکنه
قرآن :  ولی من که  همیشه فراموش میکنه
موبایل: من همیشه با اون حرف میزنم ،اونم با من
قرآن:منم همیشه بااون حرف میزنم ولی ان نه گوش میده ونه بامن حرف میزنه *
موبایل:آخه من خاصیت پیام دادن و پیام گرفتن دارم..
قرآن:منهم  پیام و بشارتهای دارم و وعده های زیبا دادم ولی  فراموشم میکنند*

موبایل:از من امواج و مطالب زیادی خارج میشه که ممکنه به عقل انسان ضرر بزنه ولی با این همه ضررباز هم منو ترک نمیکنه..
قرآن: ولی من طبیب روحها و نفسها و جسم “ها هستم با این همه درمان ،از من دوری میکنه
موبایل:از کیفیت من پیش دوستاش تعریف میکنه
قرآن:من بزرگترین مصدر کیفیت هستم ولی روش نمیشه از من پیش دوستاش تعریف کنه..
 دراین بین صدای پا ی جوان امد  که ” موبایلم یادم رفه “
موبایل: با اجازه شما ،اومد منو ببره،من که گفتم بدون من نمیتونه زندگی کنه….

  “” منهم قیامت به خدایم شکایت میکنم وعرضه میدارم “یارب ان قومی اتخذو هذا القران مهجورا “