آشپزخانه سنگر است…
یک سنگرِ زنانه…!
سنگرى که زن را پناه می شود…
آسمان دلش که بارانى می شود… ظرفها را می شوید…
آرزوهایش را تکه تکه میکند و در فریزر می گذارد…
به بهانه ی پیازها اشک می ریزد…
جانش که به جوش مى آید…
غصه هایش را دم می کند…
تنهایى هایش را در غذا میریزد و وقتى خوب جا افتاد آنها را در ظرف می چیند و با فکرهایش دورچین می کند…
در آخر به همه ی آنها نگاه می کند، لبخند می زند،کمى عشق از گوشه ی دورِ دلش پیدا می کند و با آن روىِ تمامِ تنهایى و غصه هایش را می پوشاند…
زنانگى انتها ندارد…
کترى سوتِ پایانِ جنگِ امروز را به صدا درمى آورد…
و زن با خودش فکر می کند:
آشپزخانه سنگر است…
یک سنگرِ زنانه…
#به_قلم_خودم