​در گذشته مسافت زیادی را برای سوار شدن به وسایل نقلیۀ عمومی پیاده طی می‌کردیم، الان برای پارک کردن وسیلۀ شخصی‌ خود چه اندازه وسواس داریم؟ وسیلۀ ما حتماً در نزدیک‌ترین مسافت تا محل مورد نظرمان باید پارک شود.
گاهی چند متر نزدیک‌تر را هم غنیمت دانسته و حاضریم زمان زیادی را برای پیدا کردن جای پارک نزدیک‌‌تر صرف کنیم؛ اما این چند متر را پیاده نرویم. 
انسان مدرن حتی حال پیاده شدن و باز کردن در حیاط را ندارد. از داخل ماشین بدون آنکه پیاده شود با یک دگمه در خانه را باز می‌کند.

ـ در گذشته فاصلۀ میان ما و تلویزیون مسافت قابل توجهی به حساب نمی‌آمد؛ به همین دلیل هم کم و زیاد کردن و تعویض شبکۀ تلویزیون برای ما کار سختی نبود. آیا تا به حال به این مسئله فکر کرده‌اید امروز اگر کنترل تلویزیون در دسترسمان نباشد، چه اندازه بلند شدن و به سمت تلویزیون رفتن برای ما سخت است؟
یکی از دلایل اصلی بی‌حوصلگی همین رکود در زندگی مدرن است.
[کتاب منِ دیگرِ ما]

استاد عباسی