اولین تفریح کاغذ ـ مدادی کودکان است. آنها نخستین بار با دیدن کار و فعالیت نوشتاری والدینشان یاد میگیرندکه مداد را به دست گرفته و روی صفحه کاغذ اشکالی را بکشند. در ابتدای راه آنها مداد را به شکلی ناپخته در دست گرفته و خطوطی را با کمترین دقت و ظرافت میکشند.
کشیدن این خطوط هر چند شکل و تصویر خاصی ندارد ولی به عضلات دست کودک کمک کرده و آن را تقویت میکند. در سالهای بعد عضلات دستش قویتر شده و با الگوبرداری از بزرگسالان مداد را به شکل صحیحتری در دست میگیرد. سپس خطوط را به شکل دایرهوار بر صفحه میکشد. حدود سن ۵ سالگی تصاویر کمی کاملتر شده و کودک حال قادر است آدمک بکشد.
او چیزی شبیه انسان میکشد ولی تصویر پخته نیست بدن و شکل را ناکامل میکشد. در پایان سن ۶ سالگی و آغاز سن دبستان تصاویر کاملتر شده و آنها با جزئیات بیشتری نقاشی میکنند. آنها حالا مناظر و یا صحنهای از خانه و خانوادهشان را نقاشی میکنند. بنابراین اگر از همان ابتدای کودکی نقاشی و تصاویری که کودکان ترسیم میکنند مورد تشویق قرار گیرد احساس خوبی خواهند داشت و در نتیجه در جهت ارتقای تصاویر کشیده شده تلاش بیشتری خواهند کرد.
تحقیقات نشان داده دختران بیشتر از پسران نقاشی میکنند این علاقهمندی آنها نباید در مهدکودک یا مدرسه منحصر شود بلکه خانه و خانواده مهمترین رکن پرورش استعدادهای کودکان است. خانوادههایی که کودکانشان به نقاشی علاقه دارند بهتر است محیط خانه را پذیرای هنرکودکانه آنها کنند.
یک اتاق شاد با زمینهای از رنگهای شاد که به علاقه کودک انتخاب میشوند در ادامه استعداد کودک اثرگذار است. خصوصاً آنکه دیوار جلوی میز نقاشی او تصویر یک نقاشی شاد باشد. استفاده از طیف گسترده ترکیب رنگها به خلاقیت کودک در رنگآمیزی کمک میکند. رنگین کمان برای این موضوع بهترین گزینه است.
رابطه سالم عاطفي رابطه اي است که در آن با پای پیاده آرام و قدم به قدم وارد می شوید
- شناخت بوجود می آید،
- دوستی بوجود می آید.
- صمیمیت وشفافیت بوجود می آید،
- مسولیت و تعهد بوجود می آید.
- ابراز کلامی و محبت بوجود می آید.
اما رابطه ای که در آن دو طرف خیلی زود عاشق هم می شوند و ابراز عشق می کنند این رابطه خیلی زود هم از هم می پاشد.
چرا که زیر بنای محکمی ندارد.
۱- اهداف خود را معین، روشن و شفاف بیان کنید. اگر قصد دارید اهداف ماه آینده، شش ماه آینده یا سال آیندهی خود را تعیین کنید، باید آنها را صریح و روشن مطرح کنید. این کافی نیست که بگویید: “میخواهم در شش ماه آینده پیشرفت کنم.” این پیشرفت را در کدام زمینه در نظر دارید؟
۲- هدفهایتان باید قابل اندازهگیری باشد. باید بتوانید اندازه بگیرید که چهقدر به سمت هدفتان پیش رفتهاید.
۳- در انتخاب هدف واقعبین باشید. اهدافی را برای خود در نظر بگیرید که دسترسی به آنها امکانپذیر باشد.
۴- هدفهای دستیافتنی، عمده و اساسی زندگی خود را تعیین کنید. اهداف باید واقعی و قابل دسترس باشند. اهدافی که با توانایی و امکانات شما تناسبی ندارند، غیر قابل دسترسیاند.
۵- هدفها باید قابل زمانبندی باشند. اغلب مشاهده میشود که بسیاری از مردم در شروع سال اهدافی را برای خود برمیگزینند و به روی کاغذ میآورند، اما آن را در پوشهای بایگانی کرده تا پایان سال نیز به آن مراجعه نمیکنند. وقتی هدفی را برمیگزینید، باید با استفاده از یک جدول زمانبندیشده، مدام آن را وارسی کنید و از آخرین وضعیت آن باخبر باشید. به این ترتیب، اگر پیشرفتی به سوی هدف خود مشاهده کنید، احساس رضایت و خرسندی خواهید داشت و به ادامهی راه ترغیب میشوید و هرگاه به بیراهه کشانده شوید خود را به مسیر درست هدایت خواهید کرد. هدف خود را در دفتر برنامهریزی خود بنویسید و برای هر آزمون هدفگذاری کنید.
قبل از نصیحت کردن کسی اول ببینید خودتون اون رفتار را انجام میدهید یا نه سپس بقیه رو شروع به امر و نهی کنید . در مساله های که خوتون هنوز مشکل دارید چطوری بقیه رو نهی میکنید . اول نهی کردن رو از خودت شروع کن. تغییر بده ! کسی که خودش هنوز سیگار میکشه چطور میتونه بقیه رو نهی کنه به نکشیدنش !! و هر مساله دیگه ای مثل این موضوع …. پس لطفا از خودمون شروع کنیم .