➖ از پیام «تو» سرزنشگر و توهین آمیز پرهیز کنید. «تو هیچ وقت نمی فهمی»، «تو فقط فکر خودتی» و جملاتی از این قبیل این پیام را به طرف مقابل می رساند که «تو خطا کاری و تمام تقصیر ها هم به گردن توست.»
➖ از پرداختن (نشخوار ذهنی) به گذشته ها پرهیز کنید. وقتی عصبانی هستید هرگز مسائل گذشته را مطرح نکنید. با برگشت به گذشته در واقع دلیل و مدرک برای ضعف و کاستی های همسرتان جمع آوری می کنید و پیام تان این است «تو بدی، تو بدی، تو بدی، تو همیشه این عیب را داشتی و اصلا بهتر هم نمی شوی» در نتیجه فاصله هایتان بیشتر و بیشتر خواهد شد.
➖ همسرتان را تهدید نکنید. «اگر به خانه مادرت بروی…»، «اگر فلان کار را انجام دهی…» پیام این تهدیدها این است که تو بدی و من قصد دارم حتما تو را تنبیه کنم.
➖ زبان بدن «باز» و «پذیرنده» داشته باشید. وقتی لب هایتان را می گزید، اخم می کنید، دندان هایتان را به هم فشار می دهید، چپ چپ به همسرتان نگاه می کنید یا با شک و تردید یا تنفر به او خیره می شوید، زبان بدنتان با صدای بلند و واضح می گوید «شما قصد ندارید ارتباط درست و موثری با همسرتان داشته باشید .»
در بعضی موارد کودکان سوال هایی میپرسند که پدر و مادرها فکر میکنند مناسب سن شان نیست و نمیدانند چگونه به این پرسش ها جواب دهند.
در این گونه مواقع نباید به هیچ عنوان به کودک دروغ گفته شود.
اگر پدر و مادری نمی دانند که چه جوابی بدهند، باید جواب را به تعویق بیندازد و مثلا بگویند “هروقت بزرگتر شدی من برایت توضیح می دهم". “وقتی به مدرسه رفتی جواب تو را خواهم داد".
در واقع به تعویق انداختن و فرصت گرفتن بهترین کاری است که والدین می توانند انجام دهند.
هرزمان كه انتخاب مي كني ناشاد باشي، به ياد بياور اين انتخاب خودت است. همين هشياري كمك مي كند .. همين آگاهي كه اين انتخاب من است و من مسئولش هستم و اين كاري است كه من با خودم ميكنم، اين عملِ خودم است. بي درنگ تفاوت را احساس خواهي كرد. كيفيت ذهن تغيير كرده است. اينك حركت بسوي شادماني برايت آسان تر است، و زماني كه بداني اين انتخاب خودت است، آنوقت تمام موضوع يك بازي ميشود. آنگاه اگر دوست داري كه رنجور باشي، رنجور باش. ولي به ياد بسپار انتخاب خودت است! و شكايت نكن! هيچكس ديگر مسئول آن نيست..!
قهر يکي از مهلک ترين آسيب هاي يک رابطه است. قهر، يک رفتار کودکانه است. اين اولين چيزي است که بايد درباره قهر بدانيم. پس هر کدام از ما که از اين حربه به عنوان يک رفتار دفاعي يا رفتاري براي آزار دادن همسرمان يا به هر نيت ديگري استفاده مي کنيم بايد بپذيريم که اصلا به عنوان يک فرد عاقل و بالغ ظاهر نشده ايم! حتي کودکان گاهي پس از قهرهاي شديد با دوستانشان پس از چند دقيقه يا چند ساعت آشتي مي کنند و دوباره بازي پرنشاط خود را از سرمي گيرند، گويي به بي اهميتي قهر پي مي برند اما خيلي از آدم بزرگ ها همچنان در رفتار کودکانه خود باقي مي مانند! البته ناراحت شدن و به اصطلاح سرسنگين بودن با همسر زماني که از دست او ناراحت هستيم، هميشه «بد» نيست، حتي مي تواند در شرايطي به عنوان راهي و نشانه اي براي آگاه کردن او از رفتار اشتباهش موثر هم باشد ولي در برخي شرايط و نه هميشه و نه براي مدتي طولانی.
