گاهی من ديدم عده‌ای اشتباه می‌کنند و خیال می‌کنند کافی است که بگویند: «خودم را به خدا سپردم.» صریح می‌گویم: این حرف، غلط است! 

معارف ما، مجموعۀ آيات، روايات و حتّی عقل ما می‌گويد: خودت باید کار کنی! خودت باید خودت را بسازی! این فشار و سختی دارد، ولی گریزی از آن نیست.
اين حرف‌ها چيست که می‌زنی؟ راه بيفت! نشسته‌ای، بعد می‌خواهی خدا بيايد تو را بلند کند و تا مقصد ببرد؟! از این خبرها نیست؛ بلند شو و راه بيفت! خدا هم دستت را می‌گيرد. وقتی او می‌بيند که تو واقعاً می‌خواهی به حق برسی، کمکت می‌کند و تو را به مقصد می‌رساند.  

کمک و استعانت، نوعی «امداد» است. بايد خودت بخواهی و دستت را دراز کنی!

 آن وقت است که او دستت را می‌گيرد و کمکت می‌کند. 

حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
منزل ششم: حق و باطل ؛صفحه ۸۲