مؤمن وقتی به ذكر خدا خوشحال می‌شود اين خوشحالی شكر است. ان‌شاءالله يك روزی طوری قلبت بخندد كه خودت هم‌صدايش را بشنوی؛ يعني از خدا راضی شده است؛ آنجا ديگر كار تمام است؛ غم راه ندارد؛ خانه را تميز كرده است؛ يعنی خدا خودش را نشان داده است، ائمه(علیهم السلام) خودشان را نشان داده‌اند، آن‌وقت بی‌اختيار خنده‌اش می‌گيرد. آنجا كار مؤمن تمام است. يعنی كارش قرص و پايدار شده است. وحشت و اضطرابی ندارد. ان‌شاءالله خدا روزی كند. او معدن است و در خزانه‌اش باز است.
طوبای محبت (مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی)

کتاب یک - مجلس نهم - صفحه 93و94