سوره 47. محمد آيه 35
«فَلَا تَهِنُواْ وَتَدْعُواْ إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَن يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ‏ »
پس سستى نورزید، تا به سازش دعوت كنید، با اینكه شما برترید و خداوند با شماست و هرگز چیزى از (پاداش) اعمالتان را كم نمى‏كند.
نکته ها

1- جمله «یَتِرَكم» از «وتر» به معناى واحد وتنها است .
2- مراد از معیّت و همراهى خداوند با مؤمنان «و اللّه معكم»، معیّت عمومى خداوند، كه فرموده است: «هو معكم این ما كنتم» نیست، بلكه معیّت خاص است كه در اینجا به معناى عزّت و نصرت و هدایت ویژه الهى نسبت به مجاهدان راه اوست. چنانكه در آیات دیگر نیز به این همراهى خاص اشاره شده است: «وَ الَّذِينَ جَاهَدُواْ فِينَا لَنهَْدِيَنهَّمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِين»
پيام ها

1- جبهه مومنان مجاهد ومبارز، نباید به خود سستى راه دهد. «یا أیّها الّذین آمنوا… فلاتهنوا»
2- صلابت و استحكام جبهه مومنان انقلابی، شرط اساسى پیروزى است. «فلاتهنوا…»
3- پیشنهاد صلح و سازش،نباید از جانب جبههمومنان انقلابی مطرح شود. «فلاتهنوا و تدعوا الى السلم» (ولى اگر دشمنان پیشنهاد دادند و به مصلحت بود پذیرفته مى‏شود. «و ان جنحوا للسلم فاجنح لها»)
4- باید دائما به جبهه مومنان انقلابی روحیه داد و ارزش آنان را به خودشان تذكّر دهید. «و أنتم الاعلون واللّه معكم»
5- 5 - امدادهاى الهى همواره با مؤمنان مجاهد است. «واللّه معكم»
6- خداوند،مومنان مجاهد را تنها نمی گزارد. «و لن یتركم أعمالكم»
بیانات در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری ۱۳۹۶/۱۲/۲۴

وقتی خدا با یک جبهه‌ای باشد، این جبهه قطعاً و بلاشک پیروز است. حالا مثلاً ملاحظه کنید در سخت‌ترین جاها خدای متعال این معیّت را به رخ اولیای خودش کشانده؛ فرض بفرماید آنجایی که حضرت موسی میگوید: وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ یَقْتُلُونِ، در اوّل قضیّه خداوند میفرماید: قَالَ کَلَّا فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ؛ من با شما هستم، از چه‌کسی میترسید؟ این در سوره‌ی شعرا بود؛ یا در آیه‌ی دیگر که موسی و هارون میگویند: إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَنْ یَطْغَى، فرعون این کار را بکند، خداوند میفرماید: قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى؛ ببینید چقدر این خوب است! من با شما هستم، میبینم، می‌شنوم، حواسم جمع است، مواظبتان هستم. یا در سوره‌ی مبارکه‌ی محمّد (صلّی ‌الله ‌علیه‌ و آله‌ و سلّم) میفرماید: فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ؛ یعنی این معیّت خدای عزّوجل با مؤمنین، با پیامبران، با همراهان و اصحاب پیامبران، یک چیزی است که خدای متعال مکرّر در قرآن آن را به رخ کشیده.