يكى از ياران امام صادق (ع) مى گويد:
خدمت امام (ع) بودم سخن از اعمال به ميان آمد
من گفتم:
عمل من بسيار ضعيف و كم است.
امام (ع) فرمود:
«مَهْ اِسْتَغْفِرِ اللهَ;
از اين سخن خوددارى كن و استغفار نما»
سپس به من فرمود:
«إنَّ قَليلَ الْعَمَلِ مَعَ التَّقْوى خَيْرٌ مِنْ كَثيرِ الْعَمَلِ بِلا تَقْوى;
اعمال كمِ آميخته با تقوا بهتر است از اعمال زياد بدون تقوا»
عرض كردم:
چگونه ممكن است انسان اعمال خوب زيادى داشته باشد بدون تقوا؟
فرمود:
اين مانند آن است كه انسان اطعام طعام مى كند و به همسايگان محبت مى نمايد و درِ خانه اش به روى نيازمندان گشوده است;
ولى
«هنگامى كه درى از حرام به سوى او گشوده شود وارد آن مى شود»
(فَإذَا ارْتَفَعَ لَهُ الْبابُ مِنَ الْحَرامِ دَخَلَ فيهِ)
سپس فرمود:
اين عملى است بدون تقوا
و افزود:
شخص ديگرى ممكن است اين گونه كارهاى خير را انجام ندهد اما هنگامى كه درِ حرام به روى او گشوده شود وارد نگردد
(گرچه اعمال كمى دارد; اما آميخته با تقواست).
کافی ج 2 ؛ ص 76
آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):
استاد ما حضرت حاج شیخ علی اکبر برهان (ره) مےفرمودند: آن قدر درقبر بخوابیم که استخوان هایمان بپوسد، یك شب هم بلند شو ببین چه خبر است.
پیامبر اکرم صلےالله علیہ وآله می فرمایند:
«وقتی بنده ای از خواب شیرینش و از رختخوابش برخیزد در حالیكه خواب آلود است،» برای این كه به سبب نماز شبش می خواهد كه خداوند را راضی كند،
خداوند متعال به سبب آن بنده ، بر ملائكه مباهات می کند و می گوید :
این بنده ام را می بینید كه بلند شده و خواب شیرینش را ترك كرده تا كاری را انجام دهد كه بر او واجب نكرده ام؟
شاهد باشید كه من او را آمرزیدم .