یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکمْ وَ أَهْلِیکمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَیها مَلائِکةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا یعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یفْعَلُونَ ما یؤْمَرُونَ  
ای کسانی که ایمان آورده اید! خود و خانواده خود را از آتشی که هیزم آن مردمان (گنهکار) و سنگ ها هستند، حفظ کنید. آتشی که بر آن فرشتگانی درشت خو و سخت گیر نگهبانند و خدا را در آنچه فرمانشان دهد، نافرمانی نکنند و آنچه را فرمان یابند انجام دهند. 
نکته ها 
 بهشت داد و فرمود: «ذلِک لِمَنْ خافَ مَقامِی وَ خافَ وَعِیدِ»  بهشت مخصوص کسانی است که از مقام من پروا داشته و از وعده های عذاب من بترسند. 

در روایات می خوانیم که شیوه حفظ بستگان از آتش دوزخ، امر به معروف و نهی از منکرآنان است که اگر قبول کردند، آنان را از آتش حفظ کرده ای و اگر نپذیرفتند، تو به وظیفه ات عمل کرده ای.

 در روایتی می خوانیم : رحمت خدا بر کسی که به خانواده اش هشدار دهد که مراقب نماز و روزه و زکات و فقرا و ایتام و همسایگانتان باشید. 

مسئولیت انسان در برابر خانواده :

- اهل خود را به نماز فرمان ده و بر آن پایداری کن. 

-نزدیک ترین بستگانت را هشدار ده. 

-فرزندم! نماز به پا دار و امر به معروف کن. 

-زیانکاران واقعی کسانی هستند که خود و خانواده شان در قیامت باخته اند. 

-مردان خدا در مورد خانواده دغدغه دارند و بی تفاوت نیستند. 

-پیامبر، همواره خانواده اش را به نماز سفارش می کرد. 

-امام علی علیه السلام می فرماید: به خود و خانواده تان خیر بیاموزید و آنان را ادب کنید. 

-پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: همه شما نسبت به زیر دست خود مسئول هستید. مرد، مسئول خانواده اش، زن مسئول شوهر و فرزندش است. 

-پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: همین که فرزندتان به هفت سالگی رسید، آنان را به نماز فرمان دهید و همین که نه ساله شدند، سخت گیری تا مرز تنبیه بدنی مانعی ندارد و بستر و رختخواب آنان را در ده سالگی جدا کنید. 
پیامها 
1- ایمان داشتن کافی نیست، حفظ آن از خطرات و آسیب ها مهم است. پس باید مراقبت کرد. 

2- اولین گام در اصلاحات، اصلاح خود و بستگان و سپس اصلاح جامعه است. 

3- ایمان به معاد و دوزخ، نقش مهمی در ایجاد تقوا و اصلاح خود و دیگران دارد.

4- تربیت دینی فرزندان، بر عهده مدیر خانواده است.

6- اولی ترین فرد به حفظ انسان، خود انسان است. 

7- خودسازی شرط موفقیت در ساختن خانواده و جامعه است. 
منابع 

تفسیر نور، ج 10، ص127

تفسير نمونه، ج‏24، ص 285

​درها برای کسانی گشوده

می شوند که

جسارت درزدن داشته باشند.

جسارت داشته باش 

با امید با عشق بامحبت

با تلاش در بزن 

حتما درها گشوده خواهند

شد به سوی روشنایی 

زندگیتون پراز امید

وقتی با کسی درد و دل 

میکنی مثل اینه که بهش یه چک سفید امضا بدون تاریخ میدی 

تا هروقت هرجور خواست ازش استفاده کنه
پس مراقب باش که حرف دلت رو با کی و کجا میزنی.
حرف دلتو با خدا بزن

​اگرمیخواهیدبدانیدیک انسان چقدرارزش دارد ببینیدبه چه چیزی علاقه داردوبه چه چیزی عشق می ورزد

کسی که عشقش ماشینش است،ارزشش به همان میزان است

اماکسی که عشقش خداست.

ارزشش اندازه عشق به خداست
علامه جعفری

 به یاد خدا باشید یا با تسبیح یا با دل. یاد خدا با دل خیلی اهمیت دارد.

 گاهی اوقات انسان با زبان در حال گفتن ذکر استغفار است، اما گناه هم می کند. 
در حدیث آمده که : « کسی که در حال گناه کردن استغفار میکند، خود را مسخره کرده است. 
یکی از علما می گفت: سی سال پیش سوار اتوبوس بودم، یک حاجی هم با ریش و عبا و قبا جلوی من نشسته بود.هر زن بی حجابی که وارد اتوبوس می شد، حاجی نگاه می کرد و یک « استغفر الله » می گفت.
پشت سر هم هر زنی که وارد می شد، حاجی این کار را می کرد. یک وقت در یکی از ایستگاه ها یک خانم بی حجاب سوار ماشین شد، حاجی متوجه او نشد، من با دست به شانه اش زدم و گفتم : « حاج آقا، یک استغفر الله دیگر هم سوار اتوبوس شد!
شخص حاجی با شنیدن حرف من ناگهان برگشت و متوجه شد یک عالم پشت سرش نشسته و مراقب اوست و فهمیده که شیطان او را بازی داده است. جیک نزد. شیطان این قدر عجیب است که در حالی که مشغول استغفار هستی، شما را به گناه می اندازد.
این ذکر به درد نمی خورد. چون دل به یاد خدا نیست. حاجی پشت سر هم می گفت:« خدا لعنت کند کسانی را که اینها را بی حجاب کرده اند» اما با این حال، خودش، محو تماشایشان بود. اگر دل انسان به یاد خدا باشد که چشم، به زن نامحرم نگاه نمی کند!
تسبیح در دست و ذکر استغفار هم بر لب، اما دل به یاد خدا نیست! از خدا بخواهید که دل هایتان به یاد او باشد. این مطلب را یادگاری از من داشته باشید: ذکر خالی، چنگی به دل نمی زند!
 محمودی گلپایگانی ، در محضر مجتهدی ج 2، ص 

165،انتشارات مستجار،۱۳۹۲