کودکان خوشحالی؛ غم، اندوه، افسردگی، کینه، حسادت و عصبانیت را از والدین خود یاد می‌گیرند.
مهم نیست چقدر خوب نصیحت می کنید فرزند شما همان خواهد شد که شما هستید. اگر وقت عصبانیت داد می زنید، فرزندتان عصبانیت و بیچارگی از شما خواهد آموخت.
فرزندان از رفتار والدینشان می‌آموزند خوشبخت باشند یا گرفتار. نصیحت را کنار بگذاریم و تغییر را از خود شروع کنیم.
وقتی به زور فرزندتان را وادار می کنید غذا بخورد (گاهی وادار کردن همراه با داد زدن یا کتک زدن است) نه تنها برای جسمش کار مفیدی نکردید بلکه روانش را ویران می سازید و مانع از شکل گیری “من مستقل” در او می شوید.
چیزی که برای خوشبخت شدن به شدیدا نیاز دارد
تا زمانی که پزشک فرزندتان هشدار نداده نگران نباشید فرزندتان تعیین کننده است که چه مقدار غذا می خواهد.
درتنبیه نسیه نداریم
اگرنیازبه تنبیه است درهمان لحظه باید انجام بپذیرد
اگرزمانش گذشته است فراموشش کنیدچون کودک نمیداند برای چه تنبیه شده است
وتنبیه بی تاثیرمی شود
استادسلطانی
تحقیقات نشان داده است که صرفا فکر کردن درباره ی غذایی خاص میتواند حس سیری را در مغز ما کلید بزند به طوری که علاقه ما به آن غذا، لحظه ای که آن را در دهان میگذاریم شروع به کاهش میکند.
به همین علت پل رُزین (روانشناس) پیشنهاد میکند اگر می‌خواهید پیش از غذا لذت بیشتری ببرید، غذایی سفارش دهید که قبلاً خورده‌اید؛ به‌این‌ترتیب می‌توانید به خاطرۀ خود از لذت آن غذا دسترسی پیدا کنید. اما اگر می‌خواهید خاطرات جدید ایجاد کنید، یعنی لذت بیشتر در آینده، غذایی جدید سفارش دهید و قبل از اینکه غذا را سر میز بیاورند خیلی دربارۀ آن فکرنکنید
