کودک جلوي اسباببازيفروشي ايستاده و مدام جيغ ميكشد كه اسباب بازی داخل ويترين رامیخواهد. مادرش نميداند بايد آن رابخرد يا نه!
اگر به او گفته اید«نه اين اسباببازي را نميشه خريد» بايد پاي نه گفتنتان بايستيد و اقتدار لازم را داشته باشيد.
وقتي جيغ ميزند جلوي صورتش بايستيد و بگوييد؛ «وقتي جيغ ميزني نميفهمم چي ميگي. آروم صحبت کن»
حواسش را پرت کنید؛ پيشنهاد چيز ديگري به او دهيد و بگوييد: «ميتونيم بريم خونه با اون ماشين بزرگت مسابقه بديم»یا … به اين ترتيب او ياد يكي از اسباببازيهايش ميافتد و در لحظه هيجان اين كار را احساس ميكند.
او را تاييد نكنيد اما با عصبانيت هم با او برخورد نشود. گفتن «ديگه داري عصبانيام ميكني» هيچ كمكي به شما و كودك نميكند، چون كودك نميخواهد احساس شما را بفهمد.
او باید در چهره شما آرامش و منطقی بودن را ببیند، كودك نباید فكر كند كه با جيغ كشيدن مدام شما را مستاصل ميكند و تسليم ميشويد. اگر ادامه داد بی توجهی کنید، او را برداشته و از آنجا دور شوید.
منتظران راستین چه کسانی هستند؟
همهی اعتقادات اسلامی قابل تقسیم به دو نوع هستند؛ نوع دردمندانه و نوع بی درد. دیندار دردمند کسی است که دین برای او مسئولیت فردی و اجتماعی درست میکند، و گاهی خواب و خوراک را از او میگیرد؛ کسانی که خوابشان هم بیداری است. اما در مقابل دینداران بیدردی هم هستند که وقتی بیدارند هم خوابند. انتظار هم دو نوع است، انتظار بیدردها و انتظار دردمندان. هر گروه هم وظایف منتظران را به گونه ای ترسیم می کند. اگر از بیدردان بپرسی وظایف منتظران چیست میگویند: هر صبح جمعه دعای ندبه خواندن و عاشقانه یا مهدی گفتن و دیگر هیچ. اما گروهی هم هستند که در آتش انتظار سوختند و خانواده و جان و مالشان را فدا کردند.
حسن رحیم پور ازغدی، گزیدهای از سخنرانی تحت عنوان"دینداری، دردمندی و بی دردی (از دو مهدی سخن می گوييم)”
امام علی (ع):
به فریاد رسیدن، و آرام کردن اندوهگین از کفاره های گناهان بزرگ است.
اولین تفریح کاغذ ـ مدادی کودکان است. آنها نخستین بار با دیدن کار و فعالیت نوشتاری والدینشان یاد میگیرندکه مداد را به دست گرفته و روی صفحه کاغذ اشکالی را بکشند. در ابتدای راه آنها مداد را به شکلی ناپخته در دست گرفته و خطوطی را با کمترین دقت و ظرافت میکشند.
کشیدن این خطوط هر چند شکل و تصویر خاصی ندارد ولی به عضلات دست کودک کمک کرده و آن را تقویت میکند. در سالهای بعد عضلات دستش قویتر شده و با الگوبرداری از بزرگسالان مداد را به شکل صحیحتری در دست میگیرد. سپس خطوط را به شکل دایرهوار بر صفحه میکشد. حدود سن ۵ سالگی تصاویر کمی کاملتر شده و کودک حال قادر است آدمک بکشد.
او چیزی شبیه انسان میکشد ولی تصویر پخته نیست بدن و شکل را ناکامل میکشد. در پایان سن ۶ سالگی و آغاز سن دبستان تصاویر کاملتر شده و آنها با جزئیات بیشتری نقاشی میکنند. آنها حالا مناظر و یا صحنهای از خانه و خانوادهشان را نقاشی میکنند. بنابراین اگر از همان ابتدای کودکی نقاشی و تصاویری که کودکان ترسیم میکنند مورد تشویق قرار گیرد احساس خوبی خواهند داشت و در نتیجه در جهت ارتقای تصاویر کشیده شده تلاش بیشتری خواهند کرد.
تحقیقات نشان داده دختران بیشتر از پسران نقاشی میکنند این علاقهمندی آنها نباید در مهدکودک یا مدرسه منحصر شود بلکه خانه و خانواده مهمترین رکن پرورش استعدادهای کودکان است. خانوادههایی که کودکانشان به نقاشی علاقه دارند بهتر است محیط خانه را پذیرای هنرکودکانه آنها کنند.
یک اتاق شاد با زمینهای از رنگهای شاد که به علاقه کودک انتخاب میشوند در ادامه استعداد کودک اثرگذار است. خصوصاً آنکه دیوار جلوی میز نقاشی او تصویر یک نقاشی شاد باشد. استفاده از طیف گسترده ترکیب رنگها به خلاقیت کودک در رنگآمیزی کمک میکند. رنگین کمان برای این موضوع بهترین گزینه است.
رابطه سالم عاطفي رابطه اي است که در آن با پای پیاده آرام و قدم به قدم وارد می شوید
- شناخت بوجود می آید،
- دوستی بوجود می آید.
- صمیمیت وشفافیت بوجود می آید،
- مسولیت و تعهد بوجود می آید.
- ابراز کلامی و محبت بوجود می آید.
اما رابطه ای که در آن دو طرف خیلی زود عاشق هم می شوند و ابراز عشق می کنند این رابطه خیلی زود هم از هم می پاشد.
چرا که زیر بنای محکمی ندارد.