این روزها کلید واژه ی جدیدی در ادبیات جریان اصلاحات در حال گسترش است به نام “آشتی ملی". در این باره چند نکته قابل ذکر است:
به نظر میرسد دولت مردان اصلاحات بیشتر از اینکه نگران منافع ملی کشور باشند دلشان برای بازگشت به قدرت تنگ شده است. این جریان با خلا هاشمی و احساس خطر ناشی از قطع شدن رابطه اصلاح طلبان با بدنه حاکمیت به دنبال راهی جدید  برای نفوذ بیشتر به بدنه حاکمیت و به كرسی نشاندن گزینه های مطلوبشان در پست های حساس هستند. 
مدعای اصلاح طلبان مبنی بر لزوم «آشتی ملی» در شرایط «بحرانی»  را میتوان نوعی نگاه رادیکال به وضع موجود دانست که بیشتر برای فرار از پاسخگویی و بحرانی نشان دادن اوضاع بکار میرود تا توقعات پسا برجامی را کاهش دهد.
  زعمای اصلاح طلب سعی دارند تا با گسترش کلید واژه طلبكارانه «آشتی ملی»، از پاسخگویی فرار کرده و به جای اینكه از خطاهای گذشته خود توبه كنند و از نظام عذرخواهی كنند، خود را در جایگاه طلبکارانه و ریاکارانه ای قرار می دهند كه حاضرند به خاطر منافع ملی از خواسته های خود كوتاه آمده و در طرح آشتی ملی دست در دست دیگر گروه ها بگذارند. 
سخنان روحانی در اجتماع جشن انقلاب مبنی بر اینکه «با پیروی از مقام معظم رهبری در پی اجماع، آشتی و انسجام ملی هستیم» بیانگر این نکته است که طرح «آشتی ملی» سناریوی مشترک دولت و اصلاحات برای پیگیری  و حفظ منافع مشترک است. سناریویی که اصلی ترین خروجی آن تطهیر چهره اصلاحات، کاهش توقعات پسابرجامی و حفظ صندلی های قدرت است.

محمد عبدالهی ؛کانال معلم انقلابی