مقایسه جنگ طلبی شاهان ایران قبل از اسلام، با صلح طلبی ایران امروز در سایه اسلام :

بین دو امپراتوری ایران و روم، پیوسته نبردهای سنگینی در جریان بود. در سال 539م. انوشیروان با اعلام جنگ به روم، سوریه را متصرف شد و پس از چندی طی سه تجاوز دیگر به روم، باج ها و اسیرهای فراوانی گرفت. تا اینکه در سال 562م. دو کشور یک قراداد صلح پنجاه ساله امضا نمودند.

اما هنوز چندی نگذشته بود که در سال 572م. ایران برای تصرف یمن دوباره جنگ را شروع نمود که تا سال 592م. به درازا کشید. 

در سال 592م. خسرو پرویز به تخت سلطنت نشست و مدتی بین دو کشور حالت صلح برقرار بود تا اینکه در سال 604م. خسرو پرویز حمله وسیع خویش علیه روم را آغاز نمود.

سوریه دیگر بار تصرف شد و در سال 614م. اورشلیم و سال 616م. اسکندریه و سپس تمامی مصر را به تصرف درآورد. در سال 617م. به آسیای صغیر حمله برد و خلتیون( قاضی کوی) را به تصرف درآورده و به مدت 10 سال در اختیار داشت.(1)

البته در طی این مدت، رومی ها نیز بارها ضمن دفع حمله ایرانیان توانستند تا نواحی تیسفون پیشروی نمایند.

این جنگ ها در سال 628م. با مرگ خسروپرویز به سردی گرایید و دو کشور در سر مناطق و مرزهای سابق با یکدیگر توافق نمودند!(2). 

با توجه به برگشت به مرزهای قبل، ثمره این جنگ ها چیزی نبود مگر قحطی در سرزمین ها و فشار بر مردم مستضعف و تضعیف قوای طرفین. 

   ایران امروز:   در 40 سال اخیر که ایران در حد توان برای اهتزاز پرچم اسلام تلاش کرده ، هیچ گونه تجاوز به کشورهای همسایه نداشته و حتی تهدید زبانی هم ننموده است. 

ضمن این که بارها به کمک آنها رفته و در برابر ظلم داعش و رژیم اشغالگر قدس و عربستان و آمریکا به آنها یاری رسانده است.

1-  جهان در عصر بعثت حضرت محمد (ص) خاتم پیامبران، ص 120.

2-   سیر تمدن، ص 395.
******************** 

منبع: بررسی دیپلماسی عصر نبوی (نویسنده: محمد حسین پورامینی)

انتشار: بهمن 1391 
تدوین : سید محمد حسین مرکبی