همه باید تلاش کنند که محرومان را از محرومیت بیرون بیاورند، تا آن جایی که در توان کشور است به محرومان کمک کنند، امام مکرر می‌گفت این کوخ‌نشینان و فقرا و محرومان‌اند که این صحنه‌ها را پر کردند، با وجود محرومیت‌ها اعتراض هم نمی‌کنند، در میدانهای خطر هم حاضر می‌شوند.
رهبرانقلاب سخنرانی در تاریخ 14/3/1394 ( گزیده_بیانات )
مجتبی ذوالنور خطاب به حسن روحانی: برجام فرزند رابطه صیغه‌ای شما و اوباما است!
مجتبی ذالنور نماینده قم در مجلس توافقنامه برجام را «نوزاد دورگه ناقص الخلقه‌ای» دانسته که محصول «ازدواج صیغه‌ای و موقتی» حسن روحانی و باراک اوباما است!
رئیس کمیته هسته‌ای مجلس این اظهارات را پس از آن بیان کرده که حسن روحانی بعد از ثبت‌نام در دوزادهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گفت: «هووهایی که بارها به قصد کشتن این فرزند یعنی برجام تصمیم گرفته بودند، نمی‌توانند سرپرست خوبی برای آن باشند. بلکه همان‌هایی که تمام تلاش شبانه‌روزی خود را برای این توافق کردند باید مسیر را تا آخرین قدم ادامه دهند
[سوره طه (20): 94]
قالَ يَا بْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي (94)
(هارون) گفت: «اى فرزند مادرم! [اى برادر!] ريش و سر مرا مگير! من ترسيدم بگويى تو ميان بنى اسرائيل تفرقه انداختى، و سفارش مرا به كار نبستى!» (94)
پس از بازگشت حضرت موسی(ع) از پرده غیبت، جناب هارون (ع) در پاسخی قانع کننده به ایشان برای عدم برخورد انقلابی با سامری فرمود:
«إِنِّي خَشِيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي؛ من ترسيدم بگويى تو ميان بنى اسرائيل تفرقه انداختى، و سفارش مرا به كار نبستى!» (طه: 94)
برداشتها:
1- خطر تفرقهى يك امّت، هارون پيامبر را نيز مىترساند. «ِّي خَشِيتُ»
2- حفظ وحدت، مهمتر از نجات يك گروه است. «ِّي خَشِيتُ …رَّقْتَ»
3- در تصميمگيرىها بايد به مصلحت مهمتر توجّه كرد. «ِّي خَشِيتُ»
4- در برخوردهاى انقلابى بايد به عوارض كار توجّه كرد و نبايد يك سو نگر بود. «ِّي خَشِيتُ»
5- خطر تفرقهافكنى مهمتر از خطر سكوت در برابر انحراف است. «َّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرائِيلَ»
همانگونه که ملاحظه می شود، دلیل منطقی جناب هارون برای عدم برخورد انقلابی با سامری، مصلحتی به نام «جلوگیری از دوقطبی خطرناک» میان مردم بود. دو قطبی ای که فتنه اش از فتنه سامری نیز خطرناک تر بود و «تثبیت حکومت» را نشانه گرفته بود. حضرت موسی(ع) نیز منطق نائبش را پذیرفت و خود با سامری و گوساله اش برخوردی انقلابی کرد
