چرا رهبر انقلاب در این برهه بر گفتمان «انقلابیگری» تأکید می‌کنند؟
من انقلابی‌ام
«انقلابیگری» یکی از موضوعات پرتکرار در بیانات سال‌های اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی است؛ موضوعی که آیت‌الله خامنه‌ای از آن به‌عنوان «راهِ پیشرفت ایران اسلامی» یاد می‌کنند. پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در یادداشت زیر به بررسی چرایی طرح این موضوع از سوی رهبر انقلاب و تبیین نتایجِ نهادینه شدنِ گفتمان انقلابیگری پرداخته است.
طرح یک سؤال مهم
تأکید بر روحیه و گفتمان «انقلابیگری» و تجلیل از «انقلابی‌ها» طی چند سال اخیر جایگاهی ویژه در ادبیات رهبر معظم انقلاب پیدا کرده و ایشان به مناسبت‌های مختلف به این موضوع ضریب داده و به تبیین ابعاد و اثرات آن می‌پردازند.
اما چرا آیت‌الله خامنه‌ای در این برهه‌ی زمانی بر عنصر انقلابیگری تأکید می‌کنند؟ وظیفه‌ی انقلابیون در قبال این گفتمان چیست؟ و نهادینه شدن روحیه‌ی انقلابیگری چه نتایج و اثراتی را برای کشور در پی خواهد داشت؟
در ادامه بر اساس بیانات رهبر انقلاب به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهیم.
اپوزیسیون نظام سلطه
نکته‌ی اول اینکه «اپوزیسیون نظام سلطه‌ی جهانی، امروز جمهوری اسلامی است.» ۱۳۸۳/۶/۳۱ [۱] و عامل موفقیت و پیروزی جمهوری اسلامی در ایستادگیِ مقتدرانه مقابل دشمنان بشریت و حفاظت از منافع ملی خود، در یک کلمه «اسلامِ انقلابی» است. «چه چیزی مانع شده است از اینکه مقاصد اینها [سلطه‌گران] تحقّق پیدا کند؟ اسلام انقلابی یا انقلاب اسلامی -هر دو تعبیر درست است؛ اسلام انقلابی هم درست است، انقلاب اسلامی هم درست است- که امروز در نظام جمهوری اسلامی تبلور پیدا کرده.» ۱۳۹۵/۵/۳۱ [۲]
دشمنِ مستکبر از ابتدای پیروزی انقلاب همه‌ی توان خود را برای سرنگونی و تضعیف نظام اسلامی به میدان آورده ولی ناموفق بوده است: «همه‌ی تلاش خودشان را کردند که جمهوری اسلامی را از بنیان نگذارند رشد کند، و البته نتوانستند… به این نتیجه رسیدند که نظام جمهوری اسلامی را نمی‌شود ساقط کرد؛ چون مدافع آن، حامی آن، سینه‌های سپرکرده‌ی مردم مؤمن است.» ۱۳۸۷/۱۱/۲۸ [۳]
«[دشمنان] از اینکه یک عمامه‌به‌سری در رأس جمهوری اسلامی باشد هم [باکی ندارند]؛ اگر چنانچه جمهوری اسلامی محتوای خود را از دست بدهد، اسلامی بودن را و انقلابی بودن را از دست بدهد، اینها با آن کنار می‌آیند. آنچه با آن دشمنی دارند عبارت است از محتوای جمهوری اسلامی.» ۱۳۹۴/۱۱/۱۹
توطئه «انقلاب‌زُدایی»
با ناکامی این تلاش‌ها توطئه‌ی «تهی کردن نظام از محتوای اسلامی و انقلابی» در دستور کار دشمن قرار گرفت: «آنها به این نتیجه رسیده‌اند که باید از محتوای نظام هرچه می‌توانند کم کنند… انقلاب را از محتوای خود، از مضمون اسلامی و دینی خود، از روح انقلابی خود تهی کنند و جدا کنند… جمهوری اسلامی، اسمش جمهوری اسلامی باشد، اسمش نظام انقلابی باشد، اما از محتوای اسلام، از محتوای انقلاب در آن خبری نباشد.» ۱۳۸۷/۱۱/۲۸ [۴]
دشمن در چنین مدلی برای «هضم انقلاب اسلامی در هاضمه‌ی استکبار جهانی» و «تجدید سلطه‌ی خود بر ایران اسلامی» حتی «از اینکه یک عمامه‌به‌سری در رأس جمهوری اسلامی باشد هم [باکی ندارند]؛ اگر چنانچه جمهوری اسلامی محتوای خود را از دست بدهد، اسلامی بودن را و انقلابی بودن را از دست بدهد، اینها با آن کنار می‌آیند. آنچه با آن دشمنی دارند عبارت است از محتوای جمهوری اسلامی؛ جبهه‌ی دشمن این‌جور است… دنبال این است که سلطه‌ی خود را بر این کشور دوباره تجدید کند.» ۱۳۹۴/۱۱/۱۹ [۵]
دشمن در پازل «نفوذ» که مرحله‌ی جدیدِ «جنگ نرم» علیه ایران اسلامی است به‌دنبال این است تا با از بین بردن «عناصر قدرتِ نظام» ما را به «تبعیت» بکشاند: «تلاش در این جنگ نرم، زمینه‌سازی برای تهی شدن نظام از عناصر قدرت است… وقتی عناصر قدرت در او نبود، وقتی اقتدار نبود، دیگر از بین بردنش و کشاندنش به این سَمت و به آن سَمت، کار مشکلی برای ابرقدرت‌ها نخواهد بود؛ می‌خواهند او را وادار کنند به تبعیّت.» ۱۳۹۵/۳/۶ [۶] «پیوستن به جامعه‌ی جهانی» را می‌توان «اسمِ رمز» این توطئه دانست: «[می‌گویند] تا کِی می‌خواهید انقلابی باشید، تا کِی می‌خواهید مرتّب دم از انقلاب بزنید، بیایید جزو جامعه‌ی جهانی… یعنی ضعیف بشوید، تا ما بتوانیم شما را ببلعیم.» ۱۳۹۴/۶/۲۵ [۷]
در این میان دشمن بر روی «عناصر داخلی» حساب ویژه‌ای باز کرده است: «سعی‌شان این است که به وسائل گوناگون، به دست خودِ کسانی که تو این انقلاب بودند و هستند، از این محتوا ذره ذره بکنند.» ۱۳۸۷/۱۱/۲۸ [۸] به سرانجام رسیدن این توطئه به «شکست نظام اسلامی» منجر می‌شود: «اگر نظام اسلامی در قبال نظم منحطّ جهانی هویّت خودش را از دست داد، شکست خواهد خورد.» ۱۳۹۴/۱۲/۲۵ [۹]
روزمان را با قرآن آغاز کنیم
دینداری؛ دینمداری و دین یاری از شاخصه های انقلابیگری است
فَضَّلَ اللَّهُ المْجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ عَلىَ الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَ كلاُّ وَعَدَ اللَّهُ الحْسْنىَ وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلىَ الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(95/نساء)
خداوند، مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان [ترككنندگان جهاد] برترى مهمّى بخشيده و به هر يك از اين دو گروه (به نسبت اعمال نيكشان،) خداوند وعده پاداش نيك داده، و مجاهدان را بر قاعدان، با پاداش عظيمى برترى بخشيده است
برداشت :
1- كسانى كه به جبههى جهاد نمىروند، چند گروهند: منافقان بى ايمان، مسلمانان ترسو، رفاه طلبان، شكّاكان، بى همّتان كه مىگويند: با مال و بيان و قلم و دعا، رزمندگان را دعا و حمايت مىكنيم، و جهاد، براى ما واجب عينى نيست. اين آيه، به اين گروه آخر مربوط مىشود و از آنان انتقاد مىكند.
2- زيرا گروههاى ديگر در موارد متعدّد به شدّت مورد انتقاد قرار گرفتهاند از قاعدان شمرده شده اندو به عنوان متخلّف از آنان ياد شده. هيچ گونه مقام و درجهاى ندارند تا مجاهدان يك درجه بالاتر از آنان باشند
3- شيوه ى تبليغ و تشويق، بايد مرحلهاى باشد. (ابتدا فرمود: «لا يَسْتَوِي»، سپس فرمود: «دَرَجَةً» و در آخر: «أَجْراً عَظِيماً
جهاد مالى در كنار جهاد با جان مطرح است، چون بدون پشتوانهى مالى، جبهه ضعيف مىشود. «بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ»
4- هر كجا خطر ناباورى مردم محتمل است، اصرار و تكرار لازم است. (در اين آيه و آيه بعد جملهى «فَضَّلَ اللَّهُ» و «دَرَجَةً» تكرار شده است.)
5- خدمات و تلاش هر كس محترم است و به خاطر شركت كسانى در جبهه، نبايد ارزشهاى ديگران ناديده گرفته شود. برترى مجاهدان آرى، امّا طرد ديگران هرگز. «كُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنى»
6- هر كس در هر موقعيّت و مقام و خدمتى كه باشد، بايد بداند مقام رزمندگان مخلص از او بالاتر است. «فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِينَ»
7- اگر خداوند به رزمندگان فضيلت داده است، پس جامعه هم بايد براى مجاهدان و شهدا در اجتماع، و برخوردها حساب خاصى باز كند.
(البتّه به شرطى كه براى رزمنده نيز توقّعات نابجا پيدا نشود و گرفتار سوء عاقبت نگردد). «فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدِينَ»
نتیجه:
یاری دین خدا ؛ جانی ؛مالی و آبرویی شاخصه انقلابیگری است
گفتاری از حسن رحیم‌پورازغدی
چیزی به نام پایان انقلاب نداریم
به کوشش: مجتبی احمدی/ شما قرار است پاسداران یک انقلاب باشکوه بی‌نظیر باشید. یک غیر انقلابی نمی‌تواند وارث انقلابیگری باشد. آن هم انقلابی که دارای پسوند اسلامی است و با سایر انقلاب‌ها متفاوت است. ایمان و التزام عملی تا حد فدا کردن جان، بالاترین مرحله است. شما هنوز به مرحله آزمایش نرسیده‌اید. در ابتدای انقلاب و جنگ شرایطی و معرکه‌هایی پیش آمد که تشخیص مرد از نامرد میسر بود. آن زمان جامعه و حتی متدینین به دو بخش تقسیم شده بودند. مجاهدین و قاعدین. مذهبی‌های انقلابی و غیر انقلابی. مذهبی بودن و به بخش‌های بی‌خطر مذهب عمل کردن هم ارزش است؛ اما این کجا و آن مجاهدت عظیم انقلابی کجا. خدا می‌فرماید من در بین مذهبی‌ها، انقلابی‌ها را ترجیح می‌دهم. «فضل‌الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما».
ویژگی‌های
مؤمن انقلابی
مؤمن انقلابی زمان شاه با حکومت درگیر بود و بعد از تشکیل نظام در مبارزه با ضد انقلاب و تروریسم و درگیری‌های داخلی و دفاع مقدس هشت ساله مشارکت داشت. در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، روابط بین‌الملل، سازندگی و عدالت اجتماعی حضور دارد. اینان یا شهید می‌شوند، یا به گوشه‌نشینی روی می‌آورند. به تعبیر ائمه(علیهم‌السلام) در زمین گمنامند و در آسمان‌ها مشهورند. اینها هیچ سهمیه‌ای از پیروزی انقلاب مطالبه نکردند. آنهایی که در لحظات حساس انقلاب و جنگ هم نبودند حالا غر می‌زنند. یک دوقطبی کاذب و القایی به وجود آمده مبنی بر تعارض با انقلابیگری و کارآمدی. آنجایی که ضعیف شدیم و به وعده‌های جمهوری اسلامی عمل نکردیم، آنجایی بود که از ارزش‌های اسلامی فاصله گرفته بودیم.
مولا علی(ع) می‌فرماید: شاخص انقلابیگری افراد نیستند؛ بلکه ارزش‌ها هستند. افرادی مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار از جوانی تا زمان فوت پاک زیستند؛ اما برخی صحابه که بارها تا مرز شهادت پیش رفتند بعدها مال‌اندوزی کردند. لذا انقلابی شدن چه آسان و انقلابی ماندن چه سخت است و به قول برخی انقلابی شدن چه سخت و انقلابی ماندن محال است. بنابراین انقلابیگری عین کارآمدی است. امروز منطقه کاملاً از دست آمریکا خارج شده است و ایران در حال مدیریت پنج کشور است. ترامپ دیوانه اولین رئیس‌جمهور آمریکاست که این‌قدر عریان مشکلات آمریکا را بیان می‌کند. برای نسل شما انقلابی ماندن خیلی سخت‌تر است، چون شما حوادث تلخ دهه اول انقلاب را ندیده‌اید.
22 بهمن 57
سرآغاز انقلابیگری
در نظام اداری کشور به اکثر انقلابی‌ها ظلم شده است. توده مردم حساب سیستم مدیریتی را از اسلام و نظام جدا کرده‌اند که این هم از نبوغ و هوشمندی این ملت است. رشته‌های علمی که ایران در آنها سرآمد شده، اکثراً در اثر تحریم از زمان دفاع مقدس شروع شد. فشار دشمن ما را قوی‌تر کرد. امامی که فرمود ما مأمور به تکلیفیم نه نتیجه، اتفاقاً نتیجه گرفت. ما چیزی به نام پایان انقلاب نداریم و دائم در انقلابیم. برخلاف حرف عده‌ای که می‌گویند دوران انقلابیگری پایان‌یافته، 22 بهمن 57 پایان انقلاب نبود؛ بلکه آغاز انقلاب بود و تغییر سطوح و روش‌ها تازه از فردای بعد از پیروزی انقلاب آغاز شد. انقلاب اسلامی در برخی حوزه‌ها موفق عمل کرد و رکورد زد. این 38 سال به اندازه 200 سال پیش از آن، ایران جلو رفت. اما متأسفانه در زمینه فرهنگی و اخلاقی که هدف اصلی انقلاب اسلامی بود، درست عمل نکرده‌ایم. در حالی که از یک طرف تحریم و از طرفی دموکراسی ملت، این همه پیشرفت مادی اعجاب‌برانگیز است.
بازرگان نامه‌ای به امام نوشت که با بسم‌الله شروع نشده بود. به جای انقلاب اسلامی هم از لفظ «انقلاب ایران» استفاده کرده بود.
امام در جا نامه را پاره کردند و فرمودند: «بگویید به ایشان فلانی نامه را پاره کرد. چند بار من به شما بگویم که انقلاب، «انقلاب اسلامی» است. انقلاب در ایران کار نکرد، این اسلام بود که کار کرد»
کتاب «حاشیه‌های مهم‌تر از متن»، ص 239 / به نقل از «برداشت هایی از سیره امام خمینی (ره)»، ص 33
مقدمه :
غربی‌ها در آستانه انتخابات 96 تقویت موقعیت غربگرایان را در دستور کار قرار داده‌اند. آنان در یک هم افزایی معنادار با شبکه همکار داخلی خود در ایران، پیروزی مجدد روحانی در انتخابات 96 را به انتظار نشسته‌اند.
سه‌گانه غرب و غربگرایان :
1⃣مقصرسازی برای عدم موفقیت برجام
2⃣گشایش نمایی برای وعده‌های پسابرجام
3⃣انگاره‌سازی تهدید و برجامیزه نمودن ایرانیان
روایت سناریوی گشایش نمایی :
در یاداشت‌های قبلی سناریوی مقصر تراشی برای برجام روایت شد. اینک سناریوی گشایش نمایی برای برجام روایت می‌شود. در چارچوب این سناریو، غربی‌ها هیات‌هایی را روانه ایران کرده و قردادهایی نیز روی کاغذ امضاء می‌شود. استقبال مشتاقانه از هیات‌های غربی به همراه پوشش رسانه‌ای آمد و رفت این هیات‌ها و سخنرانی‌های روحانی، تصاویری کاذب از گشایش در ادراک عمومی ایجاد می‌نماید. غربگرایان انتظار دارند با اجرایی شدن این سناریو، مجددا از جامعه استمهال بگیرند. در سناریوی گشایش نمایی، آمریکا نقش پلیس بد و دیو را بر عهده خواهد داشت و کشورهای اروپایی نیز نقش دلبر و پلیس خوب را بازی خواهند کرد. غربگرایان آمد و رفت هیات‌های غربی را شکاف بین آمریکا و اروپا تفسیر کرده و به عنوان سیب وگلابی برجام به مردم معرفی خواهند نمود. در یادداشت بعدی سناریوی اعتبار بخشی به تهدید نظامی و انگاره سازی از تهدید آمریکا برای ساخت دوگانه «جنگ و صلح» روایت خواهد شد.
نوشته شده توسط :کتر سراج
