گـــاهی چــه راحـت غیبت میکنیـم!
چــه راحـت دروغ میگویـیم!
راحـت با پدر و مادر تنــدی میکنیـم!

در خیابان که راه میرویـم چـه راحـت این طـرف
و آن طـرف را نگاه میکنیــم
و کنترل نگاه را به فراموشی میسپاریـم!

چه راحــت از نامحرم دلبری میکنیم…
چـه راحـت تنبلی میکنیـم….
چه راحت بیخیال میشویـم و چه بی هدف زندگی میکنیم….

گـاهی چـه راحت از شهدا فاصله میگیریم…
چه راحت دل مولا را میشکنیـم…
چه راحت خداحافظ حسین میگوییم…

گــاهی طــوری غــرق زندگی و روز مرگی میشویـم که فرامـوش میکنیم کجا بودیـم و کجا هسـتیم…
کـه بودیم و چه شدیم…