امیر مؤمنان امام علی (ع ) می فرماید: حسد، درد بی درمانی است که جز با نابودی حسود یا مردن کسی که به او حسد برده شده است، از بین نمی رود.

حسود موفقیت های دوستان خود را برنمی تابد، از حوادث ناگواری که برای آنان پیش می آید خرسند می شود و از موفقیت ها و پیش رفت هایی که نصیبشان می شود غصه دار است .معاشرت با حسود،مایه عقب افتادگی و به دور از آسایش و راحتی است و دوستی با او سالم و ماندگار نیست، پس باید از آن اجتناب کرد و از آتشش در امان ماند، چرا که حضرت علی (ع ) می فرماید: حَسَدُ الصدیق مِن سُقم المَوَدّه حسد به دوست از بیماری دوستی است، چون از روی صداقت و راستی نیست. و نیز فرمود: الحسود لا خُلّه له; حسود را دوستی نباشد. و در جایی دیگر فرمود: اَلحَسَدُ یَنکُدُ العَیش،حسد، زندگی را تلخ و تیره می کند.
دانستنیهای جوانان 2/ واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان .