مادرم پشت در افتاد به دادم برسید
پشت در با پسر افتاد به دادم برسید
ضربه آنقدر به پهلوی گلش کاری بود
که زشاخه ثمر افتاد به دادم برسید
در زجا کنده شد افتاد به روی مادر
جان او در خطر افتاد به دادم برسید
مادرش نیست به داد دل دختر برسد
فضه در دردسر افتاد به دادم برسید
با همان حال به دنبال علی رفت ولی
چند قدم پیشتر افتاد به دادم برسید
هر چه کردند نمی کرد رها حیدر را
کار با ده نفر افتاد به دادم برسید
یک نفر نیست بگیرد غلاف از قنفذ
ضربه اش کارگر افتاد به دادم برسید
آنقدر در وسط کوچه زدند زهرا را
مثل یک محتضر افتاد به دادم برسید
مردم شهرمدینه چقدر نامردید
دخت خیرالبشر افتاد به دادم برسید
السلام علیک یاصدیقةالشهیده
قبرٺ ڪه نيسٺ دلخوشم از اينڪه لاأقل
پايين پاے هيئٺ تو گريہ مےڪنم
آه اے ضريح گمشده، بانوے بےنشان
در حسرٺ زيارٺ تو گريہ مےڪنم
تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
نیست دیگر به خرابات خرابی چون من
باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد
حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند
زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد
پاکبازی که تو خواهی نفسی بنوازیش
نه عجب باشد اگر صرفه ز عالم ببرد
آنکه بر دامن احسان تواش دسترسی است
به دهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد
زنگ چل ساله‌ی آئینه‌ی ما گرچه بسی است
آتشی همدم ما کن که به یکدم ببرد
رنج عمری همه هیچ است اگر وقت سفر
رخ نماید که مرا با دل خرم ببرد
من ندانم چه نیازی است تو را با همه قدر
که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد
جان فدای دل دیوانه که هر شب بر تست
کاش جاوید بدان کوی مرا هم ببرد
من ننالم ز تو، لیکن نه سزا هست کسی
درد با خود ز در عیسی مریم ببرد
ذکر من نام دلارای حبیب است عماد
نیست غم دوست اگر نام مرا کم ببرد
عماد خراسانی
