و دانه ريخت بيايي کبوترش باشي

دوباره آينه‌اي در برابرش باشي
نه اينکه پر بکشي و به شهر او نرسي

ميان راه پرستوي پرپرش باشي
مدينه شهر غريبي براي فاطمه هاست

نخواست گم شده‌اي مثل مادرش باشي
خدا تو را به دل بی قرار ما بخشيد

و خواست جلوه‌اي از حوض کوثرش باشي
به قم رسيدي و گم کرد دست و پايش را

چو ديد آمده‌اي سايه‌ي سرش باشي
اجازه خواست که گلدان مرمرت باشد

و تا هميشه تو ياس معطرش باشي
نگاه تو همه را ياد او مي‌اندازد

به چهره‌ات چه مي‌آيد که خواهرش باشي
خدا نخواست تو هم با جوادِ کوچکِ او

گواه رنج نفس‌هاي آخرش باشي
نخواست باز امامي کنار خواهر خود …

نخواست زينبِ يک شام ديگرش باشي…
▪️السلام علیک یا فاطمه معصومه سلام الله علیها…▪️
⚫️آجرک الله یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف

​ 

دوباره صبح جمعہ و نگاه من بہ انتظار 

ڪه شاید آردم صبا، خبر ز ڪوے یار 
صداے عاشقان تو ز هرطرف رسد بہ گوش 

بیا ستاره سحر، قدم بہ چشم من گذار 
#العجل_یاصاحب_الزمان

الا ای حسرت دیدار رویت مانده بردلها
رخت بنما که برما حل شودهرگونه مشکلها

به دل بذر امید دیدنت هر روز می کاریم
که تازین مزرعه یک جمعه برداریم حاصلها

الا ای ناخدای کشتی مستضعفان باز آ                                 
رسان این کشتی خود را به آرامی ساحلها

تو می گریی برای شیعیان عاصی ات آقا
ولیکن در مقابل ما همه هستیم غافل ها

بیا ای مظهر حق وعدالت تا که بگریزند
زپیش لشگرتو ظالمان و جمله باطل ها

حبیبا رحم کن دوران هجرانت بسر آید
بیا جانا که ما هستیم مشتاقان واصل ها

شاعر:اسماعیل تقوایی

تقصیر من است اینکه، کم می آیی.
هر گاه شدم اسیر غم می آیی.
این جمعه و جمعه های دیگر حرف است.
آدم بشوم ، سه شنبه هم می آیی . . .
اللهم عجل لولیک الفرج.

​خبرت هست که آن طاق معلیٰ اُفتاد 

ناگهان کُنگره‌یِ سنگیِ کسریٰ اُفتاد

خبرت هست ستون‌های یَهودا اُفتاد

خبرت هست هُبَل خورد شد عُزیٰ اُفتاد
خبر این است زمین پُر شده از آب حیات

آی بر احمد و بر آلِ محمد صلوات
یک نفر آمده تا بارِ جهان بردارد

پرده از منظره‌ی باغ جنان بردارد

تاکه از گُردیِ ما یوقِ گران بردارد

از کران تا به کران بانگِ اذان بردارد
آخر از سمتِ خدا آنکه نیامد آمد 

چهارده تَن همه با نامِ محمد آمد
شب شکست و به زمین بارشِ مهتاب آمد 

عشق برقی زد و بر هر دلِ بی تاب آمد

جبروت و ملکوتیست که در قاب آمد 

فالِ حافظ زدم و این غزل ناب آمد 
“گلعُزاری زِ گلستان جهان ما را بس

زین چمن سایه‌ی آن سَروِ روان ما را بس”
حق بده دیدنِ این معجزه حیرت دارد

فقط این ابر به باریدنش عادت دارد

نفسش گرم خدایا چه حرارت دارد

سایه‌اش نیست و در سایه قیامت دارد
انبیا را بنویسید پیمبر این است

قبله‌ی روز و شبِ حضرت حیدر این است
کیستی ای نفَسَت پاک‌تر از پاکی ها

غرقِ تسبیحِ بزرگیِ تو افلاکی ها

اَشهَدُ اَنَّ که حیرانِ تو بی باکی ها

نوری و نورِ پراکنده بر این خاکی ها
ای نَفَس‌های علی ای همه هستِ زهرا

عالمی دستِ تو بوسید و تو دستِ زهرا
تو درخشیدی و انوارِ حیات آوردی 

سیزده رشته قنات از عرفات آوردی 

سیزده چشمه‌ی جوشان نجات آوردی 

سیزده مرتبه بانگِ صلوات آوردی 
آخرین باده‌ات از این همه خُم می‌آید 

با دُعایت عَلَم چهاردهم می‌آید 
ششمین آینه‌ات آمد و پروانه شدیم

سر زلفیم که با مرحمتش شانه شدیم

مَردِ این راه نبودیم که مردانه شدیم

شیعه‌یِ جعفریِ خادم این خانه شدیم
آسمان را کلماتش سخنش پر کرده

و خداوند بر این جلوه تفاخر کرده
گرچه از عطر تو این دشت شقایق دارد

چقدر دور و برت شهر منافق دارد

چه غریبی که فقط چند تن عاشق دارد

دلِ زهراییِ تو صحبت صادق دارد
تو بشیری و به شور ازلی می‌آیی 

سرِ هر صبح به دیدارِ علی می‌آیی 
باز پیچیده در این شهر پیامت آقا 

پشتِ یک خانه تو هستی و قیامت آقا

عادت صبح تو شد عرض سلامت آقا 

و سلام است فقط تکه کلامت آقا
از تو داریم سلامی پُر عطر و برکات

باز بر احمد و بر آل محمد صلوات