​

آیت الله مجتبی تهرانی می فرماید:

“من دنبال مطلبی بودم و فکر می­ کنم این قضیه (اُذكُروا مَوتاكُم بِالخَير) برای بعد از معاویه است، وقتی که او مُرد، یک سری مسائل رو شد. یک سری رو بود، روتر شد. کارهایی که کرده بود، جنایاتی که کرده بود، رو شد و ظاهراً بعد از این مسائل بود که این مطلب مطرح شد: “اذکروا موتاکم بالخیر” (مردگانِ خود را به نيكي ياد كنيد). من این را از کلک ­های بنی امیه می ­دانم. حالا که مرده است خوبی ­هایش را بگو، بدی ­هایش را نگو. می­ خواهم بگویم چه طور اینها برنامه ریزی شده در جامعه پیش می ­رفتند.

(درس اخلاق آیت‌الله مجتبی تهرانی ٦ بهمن ٩٠)
و علامه شهید مرتضی مطهری بیان می کردند: “در میان ما معروف است، می‌گوییم: اذکروا موتاکم بالخیر. اسم این حرف را باید بگذاریم فلسفه‌ ي معاویه‌ای که هرکه رفت،‌ بگوییم پرونده‌اش بسته شد. چرا بسته شد؟! اتفاقا باید پرونده آنها باز باشد، یعنی افرادی که در سرنوشت آینده مؤثرند، باید جامعه پرونده آنها را باز نگهدارد.”

(کتاب فلسفه تاریخ، ج١، ص ۲۰۵