آيت الله ناصری(حفظه الله):
من و شما اگر به گناهانی که شیوع پیدا کرده است راضی باشیم، همان آثار گناه را برای ما هم مينویسند، ولو آن گناهان را انجام نداده باشيم.
جشنهايي که برای عقد و عروسیها گرفته ميشود، و فسادهایی در آن انجام ميشود.
حالا عده ای هستند اهلش هستند، آنها ضررش را ميبينند و ما فعلاً با آنها کاری نداریم؛
ولي یک عدهای ظاهر الصلاح هم مينشينند و ميگویند:«اگر بخواهیم بلند بشويم و از این مجلس برویم، بد ميشود و صاحب مجلس ناراحت می شود».
عزیز من! بد ميشود؟ برای کی بد ميشود؟ تو که اینجا نشستی، خدا راضی نیست. امام زمان علیه السلام راضی نیست. ائمه علیهم السلام راضی نیستند. قرآن از تو شکایت ميکند. اينها همه از بودن تو اینجا ناراضیاند. آن وقت تو ميگويي اگر بلند بشوم، صاحب خانه بدش ميآید؟
خدا ناراضی، پیغمبر ناراضی، انبیا ناراضی، اولیا ناراضی، قرآن ناراضی، اينها را تحمل ميكنی تا فاميل راضی باشد؟ برای این که فلانی از تو خوشش بیاید؟ آن وقت تو مؤمن هم هستی؟ اسم خودت را مؤمن ميگذاری؟
كسی در آتش برود تا نگذارد ديگری بسوزد …
قرآن و عترت به ما، هم درس شهادت و جهاد و هجرت می دهد هم درس ايثار. در رواياتی كه معصومین علیهم السلام ايثارگران را می ستايند می فرمايند: « من ردّ عن قوم من المسلمين عادية ماء أو نار وجبت له الجنّة» اگر كسی جلوی طغيان آب را بگيرد، نگذارد آب يا سيل يا آب دريا به حيات يا مال يا حيثيت كسی آسيب برساند، او اهل بهشت است
اگر جايی آتش روشن شده است كسی اين آتش را خاموش كرد، آتش نشان بود و نگذاشت شعله آتش به حريم ديگری سرايت كند، اين اهل بهشت است؛ جوانی كه در دريا نگذارد كسی غرق بشود و خودش را به كام دريا بسپارد اين، اهل ايثار است؛ اين روحيه را كربلا پروراند، اين فكر را سيّدالشهداء ترويج كرد، اين گذشت را حسين بن علی (ع) به ما آموخت.
بالاترين و برجسته ترين چهره انسانيّت آن است كه كسی خودش غرق بشود تا ديگری را از غرق شدن نجات بدهد، كسی در آتش برود تا نگذارد ديگری بسوزد، اينها اثر كربلاست، اينها اثر نهضت سيّدالشهداست.
نمکدان را که پر میکنی توجهی به ریختن #نمکها نداری …
اما زعفران راکه میسابی به دانه دانه اش توجه میکنی..!!
حال آنکه بدون نمک هیچ غذایی خوشمزه نیست…
ولی بدون زعفران ماهها و سالها میتوان آشپزی کرد و غذا خورد …
مراقب نمکهای زندگیتان باشید …
ساده و بی ریا و همیشه دم دست …
که اگر نباشند وای بر سفره زندگی !!