پسر سلطان الواعظین شیرازی، مؤلف کتاب شبهای پیشاور نقل می کند از پدر خویش که می فرمودند:
در ایامی که تازه مفاتیح الجنان آمده بود روزی در سرداب مقدس سامرا آن را در دست داشتم و مشغول خواندن دعا بودم که دیدم شیخی با عبای کرباس و عمامه کوچک نشسته و مشغول ذکر است.
شیخ از من پرسید این کتاب از کیست؟ گفتم از محدث قمی، آقای حاج شیخ عباس است و شروع کردم به تعریف کردن از آن. شیخ گفت: اینقدر هم تعریف کردن ندارد، بی خود تعریف می کنی. من با ناراحتی گفتم: آقا برخیز و از اینجا برو [ و دیگر از این گونه سخنان بر زبان میاور].
کسی که کنار من نشسته بود زد به پهلویم و گفت: ایشان خود محدث قمی هستند! من برخاستم با آن مرحوم روبوسی کردم و عذر خواستم و خم شدم که دست ایشان را ببوسم ولی آن مرحوم نگذاشت و خم شد دست مرا بوسید و فرمود شما سید هستید.
منبع: حاج شیخ عباس قمی؛ مرد تقوا و فضیلت
امام علی (ع):
اخلاص، نهایت و هدف دین است.
غررالحکم ح1340
اخلاص یعنی تمام کارهات رو فقط و فقط به خاطر رضایت و گل روی یه نفر انجام بدی و اون یه نفر خداست.
یک صبح به اخلاص بيا بر در دوست
گر کام تو بر نيامد آنگه گله کن..
(ابوسعید ابوالخیر)
اگر که پرده سترت دمی رود به کنار
یقین کسی به سلامم،علیک نخواهد گفت…
شیخ رجبعلی خیاط از جمله عارفان بزرگی بوده است که دارای چشم برزخی و آگاه به ضمیر انسان بوده و در برخورد بامردم از درونشان با خبر میشده است.
نقل میکنند که:
يكي ازدوستان شيخ به قصد زيارت شيخ از منزل خارج مي شود .
در بين راه انديشه گناهي به سرش مي زند. تا اینکه به منزل شيخ مي رسد و مي نشيند.
شيخ مي گويد :فلاني ! در چهره تو چه چيزي مي بينم ؟!
آن شخص هول میکند و ازترس رفتن آبرو سریعا دردل مي گويد: يا ستار العيوب..!(ای پوشاننده گناهان)
در همان لحظه شيخ مي خندد و مي پرسد :
چه كار كردي که آنچه مي ديدم محو و ناپديد شد…؟
منبع: کتاب کیمیای محبت
