دلاکی در راه خراسان سر مبارک حضرت امام رضا(علیه السلام) را تراشید حضرت سنگ و تیغش را طلا کرد .
دلاک عرض کرد طالب نیستم ، بهمین جزئی پول دلاکی أمرم، میگذرد من از شب اول قبر می ترسم آنوقت التفاتی بمن بکن ، حضرت قبول کرد. روزی حضرت رضا (علیه السلام) در مجلس مأمون نشسته بود سه مرتبه فرمود: ( لبیک ، لبیک لبیک) آمدم، پرسیدند: در جواب که لبیک گفتی؟
فرمود: آن مرد دلاک مرد، حالا او را در قبر گذاشتند نکیرین آمدند از او سؤال کنند مرا خواند ، جوابش دادم به نکیرین گفتم که دوست ما است او را نیازارید .
ملائکه و إبلیس ، حاج ملا اسماعیل سبزواری قدس سره
مرگ پایان زندگی نیست، پایان فرصت است. پایان فرصت مسابقه، فرصت رشد، فرصت پرواز. ولی پایان فرصت بودن نیست. ما خواهیم ماند با نتایجی که به دست آورده‌ایم و فرصت‌‌هایی که از دست داده‌ایم و دیگر باز نخواهند گشت. البته پس از مرگ یک فرصت جاودانه خواهیم داشت برای لذت بردن از جوایز مسابقه.
پیام معنوی: استاد پناهیان
تو هرگز رسیدی به فریاد کس
که می خواهی امروز فریادرس؟
که بر جان ریشت نهد مرهمی؟
که دل ها ز ریشت نبالد همی
سعدی
بر سفره کرامت خدا، همه چیز هست؛ آنچه نیست، اینکه تو به این هستی ها حرکت دهی و آنها را به کارگیری. انسان آمده تا جاری شود و ببخشد و با جریان و حرکتش به این دنیای راکد و مرده، معنا و حیات بخشد. روز احسان و نیکوکاری، تجلی و تبلور والاترین مراتب نوع دوستی ست. احسان و نیکوکاری، آیه های روشن کتاب محبت و سوره های سبز دفتر خلقت است.
امروز لب ها براي لبخند پر از بهانه اند و بازار محبت گرم است. امروز دل ها به هم نزديک مي شوند و شکوفه هاي مهرباني در قلب ها جوانه مي زند. شايد بتوان با سرمايه احسان و نیکوکاري، در اين روز، دلي به دست آورد و با دوستي و مهرورزي، بوستان وجود را زينت داد و نهال عشق و خوبي را بار ديگر آبياري کرد.
خداوند در سوره بقره آیه 265 می فرماید:
افرادی که اموال خود را برای رضای خدا انفاق می کنند، مانند باغدارانی هستند که باغ های مستعدی دارند که با اندک بارانی بیشترین محصول را برداشت خواهند کرد.
این روزها، چشمان زیادی به دستان شماست. چشم های پر اشک، قلب های آزرده، پاهای ناتوان، دل های مضطرب، دست های بی نیرو، اتاق های سرد، محله های تاریک، همه و همه در آرزوی یک اندیشه و به امید یک حرکت خداجویانه و مهرورزانه از سوی نیکوکاران است.
حضرت علی(ع) در خصوص تلاش در جمع آوری زاد و توشه در نهج البلاغه نامه 31 می فرمایند:
هر گاه نيازمندي را يافتي که مي تواند زاد و توشه تو را تا رستاخيز بر دوش گيرد و فردا که به آن نيازمند شوي به تو پس دهد آنرا غنيمت بشمار و اين زاد را بر دوش او بگذار و اگر قدرت بر جمع آوري چنين زاد و توشه اي را داري هر چه بيشتر فراهم ساز و همراه او بفرست چرا که ممکن است روزي در جستجوي چنين شخصي برآئي ولي پيدايش نکني. هنگامي که بي نياز هستي اگر کسي قرض بخواهد غنيمت بشمار تا در روز سختي و تنگدستي ات ادا نمايد.
عاقبت به خیری یعنی
کارهای خوبت را
به نیابت از امام زمانت
انجام دهی
السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه
