احکام نفاس در بانوان چیست؟

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پاسخ

نفاس خونى است که زن در وقت زایمان یا بعد از آن قبل از گذشت ده روز از هنگام زایمان مى‌بیند، هر چند جنین سقط شده باشد [و به زنی که چنین خونی را ببیند نفساء می‌گویند].[1] در کتاب‌های فقهی برای آن احکامی ذکر نموده‌اند، از جمله:

1. کارهایی که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آن چه بر حائض واجب و مستحبّ و مکروه است، بر نفسا هم واجب و مستحبّ و مکروه مى‌باشد.[2]

2. نمازهایى که زن در زمان نفاس نخوانده قضا ندارد، ولى قضاى روزه‌هاى نگرفته را باید بگیرد.

3. طلاق دادن زنى که در حال نفاس مى‌باشد باطل است و نزدیکى کردن با او حرام مى‌باشد و اگر شوهرش با او نزدیکى کند احتیاط واجب[3] آن است به دستورى که در احکام حیض گفته شده کفّاره بدهد.[4]

4. وقتى زن از خون نفاس پاک شد، باید غسل کند و عبادت‌هاى خود را به‌جا آورد. و اگر دوباره خون ببیند چنانچه روزهایى که خون دیده با روزهایى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز یا کمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهایى که پاک بوده روزه گرفته باشد، باید قضا نماید.[5]

5. چنانچه زن پس از گذشت ده روز از زایمان باز هم خونى ببیند، محکوم به استحاضه است، و باید به احکام استحاضه عمل نموده و عبادتهاى خود را انجام دهد.[6]

پی نوشتها:

[1]. امام خمینى، تحریر الوسیلة، ج ‌1، ص 60، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بی تا.

[2]. امام خمینى، توضیح المسائل (محشّى)، ج ‌1، ص 300، م 513، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ هشتم، 1424ق.

[3]. آیات عظام گلپایگانى، اراکى، فاضل، مکارم، زنجانى، صافى، نورى: «احتیاط مستحبّ ..».

[4]. توضیح المسائل (محشّى)، ج ‌1، ص 300، م 514؛ آیات عظام خوئى، تبریزى، سیستانى: «کفاره ندارد».

[5]. همان، م 515؛ آیات عظام  مکارم و شبیری: «روزهایى که در وسط پاک بوده عباداتش صحیح است»؛ آیات عظام سیستانى، گلپایگانى، صافى: «بنا بر احتیاط واجب روزهایى را که خون دیده نفاس قرار دهد و در روزهایى که در بین پاک بوده آن چه را بر نفساء حرام است ترک کند و عبادت‌هاى خود را به جا آورد». آیت الله سیستانی: «و اگر خونى که آخر دیده، از ده روز تجاوز کرد باید مقدارى از آن را که در ده روز دیده، نفاس و آن چه بعد از آن است، استحاضه قرار دهد»؛ ر.ک: همان، ص 301.

[6]. گلپایگانى، سید محمد رضا، مجمع المسائل، ج‌4، ص 56، دار القرآن الکریم، قم، دوم، 1409 ه‍ ق.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع: سایت اسلام کوئست