امام صادق عليه السلام مى‏فرمايند:
منْ يَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ يَعِيشُ بِالإِحْسانِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَعِيشُ بِالأَ عمارِ «1»
آنها كه بر اثر گناه مى‏ ميرند از آنها كه با مرگ طبيعى از دنيا مى‏روند بيشترند!، و آنها كه بر اثر نيكوكارى عمر مى‏كنند از آنها كه با عمر طبيعى زندگى مى‏نمايند زيادترند!
شرح كوتاه‏

امروز ثابت شده است كه سرچشمه قسمت قابل توجهى از بيمارى‏هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى است، و يكى از مهم‏ترين عوامل ناراحتى روانى فشارهاى شديدى است كه از ناحيه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمى وارد مى‏شود. انسان گناهكار در دادگاه وجدان محاكمه مى‏شود و با مجازات‏هاى دردناك معنوى وجدان روبه‏رو مى‏گردد و عكس‏العمل آن در جسم و جان و حتى در مرگ و ميرها آشكار مى‏گردد، بعكس، افراد نيكوكار از درون وجدان خود تشويق مى‏شوند و همين تشويق معنوى نيرو و نشاط تازه‏اى به آنها مى‏دهد و بر طول عمر آنها مى‏افزايد نتيجه اين كه گناه عمر را كوتاه، و كار نيك عمر آدمى را طولانى مى‏سازد.
منبع:امالي طوسي ص 305