• “پ” پله اے رو بسوے آسمان است. و نگاهے بسوے عالم معنا، عالمے ڪه افقے به وسعت عاشقانہ‌ها دارد. عاشقانه‌هایـے ڪه سرشار از اسرار بندگے است و این سِرّ، جز به اهل یقیـــــن آغوش نمےگشاید.
• “لام” لیاقتے ڪه قدم نهادن در ساحت قرب إلہے را از عطر “وَابتَغوا إلیه الوَسیلہ” یافتہ است. و این عطر عارف ساز، جز اهل بیت (علیهم السّلام) چہ ڪسانےمےتوانند باشند…؟

 و مگر نه آنڪه در ساحت انوار إلہے بودن، حڪومت بر عرش ڪبریایـے حضرت دوست مےباشد.
• “الف” انسانے ڪه طعم انسانیت را در سایہ سار “إتَّقـــــوا الله” به خود مےگیرد، و در تڪامل هر چه بیشتر انسانیت سیر مےکند و اوج مےگیرد، اوجے بسوے اَحسن عاقبت یعنے شهـــــادت…
• “ڪاف” و ڪمالی ڪه سعادت خود را جز در مسلخ خونین ڪربلایـے شدن نمےیابد، و در پـے امام عاشورا، رنگ و بوے یاران عاشورایـے به خود مےگیرد.

حال این سیر إلےالله، وقتے با یاد و نام سالار شہیـــــدان همراه شود، مقصد و مقصودش به حتم “عِندَ رَبِّهِمْ یُرزَقون” است…
••• پله، لیاقت، انسانیت و ڪمال را جز در میعاد گاه ســـــرخ  "شهـــــادت” ڪجا مےتوان یافت…؟

                     بقلم : رضا ڪامران‌فر