«ألا له الخلق و الأمر» (اعراف،54)

در این كه منظور از «خلق» و «أمر» چیست، میان مفسران گفتگوست، اما با توجه به قرائنى كه در این آیه و آیات دیگر قرآن موجود است، استفاده مى ‏شود كه منطور از «خلق» آفرینش نخستین و منظور از «أمر» قوانین و نظاماتى است كه به فرمان پروردگار در عالم هستى حكومت مى‏ كند و آن‏ ها را در مسیر خود رهبرى مى ‏كند. این تعبیر در حقیقت پاسخى است به آن‏ ها كه چنین مى ‏پندارند كه خداوند جهان را آفریده و آن را به حال خود واگذارده و كنارى نشسته است. به تعبیر دیگر عالم هستى در ایجادش نیازمند به خدا است، اما در بقا و ادامه حیات نیازى ندارد.
 این جمله مى‏ گوید: همان گونه كه جهان در حدوثش نیازمند به اوست، در تدبیر و ادامه حیات و اداره ‏اش نیز وابسته به اوست و اگر لحظه‏ اى خدا از آن گرفته شود، نظامش به كلى از هم گسسته و نابود مى‏ گردد. (نمونه، ج6، ص206)
 کتاب هزار و یک نکته از قرآن کریم