​

از وسوسه ی گندم ری درس بگیرید

ای فتنه گران ! از نُه دی درس بگیرید
هر کس پیِ عمامه ی کوفی نسب افتاد

از قافله ی اهل بصیرت عقب افتاد
دنیا طلبان دیده ی بیدار ندارند

با آینه ی کرب و بلا کار ندارند
اسلام که رنجورِ تبِ خون جگری هاست

مجروحِ شبیخون همین فتنه گری هاست
با رفتنِ تان، زخم به لبخند گرفتیم

از فتنه ی دیروز جمل پند گرفتیم
رفتید ! ولی مردِ جگردار زیاد است

در جبهه ی حق میثم تمار زیاد است
از عشق در این جبهه مکرر بنویسید

از مالک و عمار و ابوذر بنویسید
آری بنویسید سر از فتنه گر افتاد

« با آل علی هر که در افتاد، ور افتاد »
موجیم، پیِ ساحل آرام نباشیم

دل بسته و دلداده ی برجام نباشیم
دل بسته ی این دردِ مسلمانی خویشیم

دلداده ی آن پیرِ خراسانی خویشیم
وحیدقاسمی 

​

 رهبرانقلاب، صبح امروز در ابتدای درس خارج فقه: 

حادثه بینظیر ۹دی از جمله نمونه‌های قدرت جمهوری اسلامی است.

در آن حادثه، هیچکس دست اندرکار نبود و قدرت فکری که شاکله اصلی نظام اسلامی است، مردم را به خیابان کشاند و آن حادثه بینظیر پدید آمد. 

 وجود نظامی برآمده از اسلام و دارای قدرت و نفوذ درمنطقه، موجب برانگیخته شدن دشمنی قدرتهای جهانی است.

دشمن همچون دزدی است که قصد تصرف خانه را دارد اما این‌طور وانمود می‌کند که دلیل دشمنی، سلاحی است که صاحبخانه برای دفاع در دست دارد و اگر آن سلاح را زمین بگذارد، نزاع تمام می‌شود، بنابراین تلاش می‌کند با حیله‌گری و استفاده از انواع روشها از جمله حرف زدن، شوخی کردن، لبخند زدن، و تشر زدن، صاحبخانه را خلع سلاح کند و به خانه وارد شود.

 منع سلاح هسته‌ای مبانی بسیار مهم فقهی و عقلانی دارد اما امکان تلاش برای کسب انواع دیگر قدرت در اختیار دولت و ملت قراردارد

شیخ محمداسماعیل دولابی:  دعا بکن ولی اگر اجابت نشد با خدا دعوا نکن، میانه ات با او بهم نخورد؛ چون تو جاهلی و او عالم و خبیر!

وقتی آنکس که دوستش داریم بیمار میشود میگوییم امتحان الهی است.

و هنگامی که بیمار میشود شخصی که دوستش نداریم میگوییم عقوبت الهی…!

وقتی آنکس که دوستش داریم دچار مصیبتی میشود میگوییم از بس که خوب بود.

و هنگامی که به مصیبتی دچار میشود شخصی که دوستش نداریم میگوییم از بس که ظالم بود…!

مراقب باشیم…!

قضا و قدر الهی را آن طور که پسندمان هست تقسیم نکنیم!

همه ی ما حامل عیوب زیادی هستیم و اگر لباسی از سوی خدا که نامش  سِتْر (پوشش) است نبود، گردنهای ما از شدّتِ خجالت خم میشد.

پس عیب جویی نکنیم در حالی که عیوب زیادی داریم

هر جامعه‌ای برای دستیابی به اهداف و استواری در مسیر سعادتش نیازمند شاخصه‌هایی چون «بصیرت» مردم خود است. همين مردم که به تعبیر امیرمؤمنان «اجتماع آنان، ستون دین است»(نهج‌البلاغه: نامه 53)

 خواص بى‌بصيرت جامعه، خواص ساده‌لوح، خودكم‌بين و ظاهربينى هستند كه به راحتى در دامن دشمن مى‌افتند و قادر به تشخيص چهره واقعى دشمن نيستند. چهره زيباى حق را هم نمى‌توانند به درستى تشخيص دهند، نه از حق جانبدارى می‌کنند و نه از رهبر و امام خويش فرمانبرى. با مردم خويش يكرنگ نيستند و در غبارآلودگى جامعه و فتنه‌ها سره را از ناسره تشخيص نمى‌دهند و به سادگى در دامن باطل غوطه‌ور می‌شوند. دوست و دشمن، حق و باطل را به درستى تشخيص نمى‌دهند. چنين فرد و جامعه‌اى بصيرت ندارد؛ زيرا به بيان كتاب شريف نهج‌البلاغه: فرد و جامعه صاحب بصيرت، كسى است كه بشنود، بينديشد، بنگرد و ببيند و از عبرت‌ها بهره گيرد. آن‌گاه راه روشن و هموارى را بپويد و از افتادن در پرتگاه‌هاى آن و گم شدن در كژراه‌هايش بپرهيزد.(خطبه 153)