رسم مباهله در میان اقوام و ادیان مختلف وجود داشت. و آن زمانی بود که تعصب و حق ناپذیری راه را بر استدلال می بست. آنگاه دو طرف، گفتگو را کنار می گذاشتند و دست به دعا بر می داشتند و از خدا می خواستند تا دروغگو را رسوا سازد عذابش را بر او نازل نماید.
مسیحیان نجران اگر چه در گفتگو مغلوب استدلال رسول خدا (ص) شدند اما از پذیرش حق رویگردان شدند. چنین بود که رسول خدا (ص) به فرمان خدا آنها را به مباهله دعوت نمود.

«فَمَنْ حآجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جآءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنآءَنا وَ أَبْنآءَکُمْ وَ نِسآءَنا وَ نِسآءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللّهِ عَلَی الْکاذِبین »«پس هر کس با تو درباره او (عیسی) پس از دانشی که بر تو آمده ستیز کند، پس بگو: بیایید فرزندان ما و فرزندان شما و زنان ما و زنان شما و جانهای ما و جانهای شما را بخوانیم سپس مباهله (دعا و زاری) کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار بدهیم»(آل عمران/61)

روز واقعه دیدند که رسول خدا (ص) همراه با 4 نفر دیگر به میعادگاه می آیند.
فاطمه آمد تا تأویل «نِسآءَنا» باشد. حسن و حسین (ع) آمدند تا مظهر « أَبْنآءَنا» باشند و علی (ع) آمد تا جان پیامبر (ص) و مظهر «أَنْفُسَنا» باشد.

اسقف نجران باد دیدن چهره نورانی پاکان روزگار پا پس کشید و گفت: «چهره هایی را می‏بینم که اگر از خدا بخواهند که کوه را از جای خود بکَند، کوه کنده می‏شود، با آنان مباهله نکنید که هلاک می‏شوید و تا روز قیامت یک نصرانی در روی زمین پیدا نمی‏شود»[1]

اعمال روز مباهله
دعای روز مباهله

قرار شد دو طرف تن به احتجاج دهند
که دین مردم خود را مگر رواج دهند
قرار شد همگی با کسان خود باشند
مگر علاج به یک زخم لاعلاج دهند
نبرد شک و یقین بود و باز، اهل یقین
بنا نبود به اهل لجاج باج دهند
به حکم امر «تعالوا …» قرار بود آن روز
مسیحیان همه پایان به یک لجاج دهند
و در قبال تمام مخالفت هاشان
به رسم روز، به اهل یقین خراج دهند
شعاع نور حقیقت به هر طرف می‌ رفت
که از حجاز به نجرانیان سراج دهند
جهان به نور تو وابسته است، ای خورشید
خوشا که با «تو» به اهلِ تو تخت و تاج دهند

شاعر:مطهره عباسیان

پیروز باشید
سید مهدی خدایی
موج همراه

✍ محدودیت‌های منطقی اعمال کنید.

 انتظارات غیر واقعی نداشته باشید.
✍ کارآگاه بازی درنیاورید! پرسش‌های فشرده و فراون، محرک دروغگویی خواهد بود.
✍ برای راستگویی، امنیت ایجاد کنید. تنبیه و سرکوفت، راست گویی را به مخاطره می‌اندازد.
✍ از فرزندتان توقع درستکاری داشته باشید. شرایط را طوری پیش نبرید که مُچ‌گیری کنید.
✍ و راستگویی‌شان را تحسین  کنید

10٪ وقتی می خوانیم.
20٪ وقتی میشنویم.
30٪ وقتی میبینیم.
50٪ وقتی میبینیم و میشنویم.
70٪ وقتی بحث میکنیم.
80٪ وقتی تجربه میکنیم.
95٪ وقتی به دیگران یاد میدهیم.

​ بین عضلات صورت و هیجانات ارتباط وجود دارد. همانطور که وقتی خشمگین و ترسیده هستیم یک سری از عضلات صورت فعال می شوند و موقع هیجان مثبت مثل شادی یک سری از عضلات دیگر. 
➖ اگر ما این عضلات را فعال کنیم همان هیجانها در ما به وجود می آیند . اگر ما لبخند بزنیم ، حتی به صورت مصنوعی ، کم کم احساس شادی در ما ایجاد می شود.

➖ گاهی ما خودمان حال خودمان را بد می کنیم. یک سری افکار هستند به اسم افکار منفی اتوماتیک که اینقدر با آنها زندگی کرده ام که مثل ماهی که در آب است و درکی از آب ندارد ، کاملا درون اینها هستم. اینها منجر می شوند به دید تونلی . یعنی این افکار منفی اتوماتیک تونلی را ایجاد می کند که دنیا را فقط از آنجا میبینم و فقط روی آنها متمرکز می شوم و چیز دیگری را نمی بینم .در نتیجه کل دنیا را سیاه می بینم و میشود ” دیدی همونی شد که فکر میکردی ؟”
➖ چرا اتوماتیک است ؟ چون اینقدر با آنها زندگی کردیم و عمیق شده اند در ما که اصلا متوجه آن نیستم و خودش خود به خود راه می افتد.

​

به جز نوشتن و گفتن کلمات هر ارتباط دیگری ارتباط غیرکلامی محسوب می شود.

 انسان ها حتی در حالت سکوت هم در حال برقراری ارتباط با یکدیگر هستند و پیغام هایی را به یکدیگر می رسانند. 

محرابیان استاد دانشگاه کالیفرنیا به این نتیجه رسیده است که کلمات تنها ۷ درصد مفهوم پیام ها را می رسانند. 

۵۵ درصد آن از طریق حالات چهره و حرکات بدن و ۳۸ درصد آن از طریق نشانه های صوتی مثل زیروبمی صدا، مکث ها و تن صدا رسانده می شوند. 

این یعنی ۹۰ درصد مفهوم پیام ها از طریق رفتارهای غیرکلامی به شخص رسانده می شوند.

ارتباط غیر کلامی شامل زبان بدن و نشانه های صوتی، به کار بردن فاصله ها، تماس، رنگ و نحوه لباس پوشیدن است.
ارتباط غیرکلامی شامل موارد زیر می باشد:

لمس کردن

تماس چشمی: خیره شدن، نگاه اجمالی کردن، خیره شدن و زل زدن

بلندی و زیروبمی صدا

حرکات و اشارات

حالت چهره

مکث و سکوت

سرعت حرف زدن

لباس ها و ظاهر

ژست

کلمات غیرسلیس مثل  اِاِاِ
رفتارهای غیرکلامی در زنان ومردان متفاوت است. 

زنان هنگام برقراری ارتباط بیشتر تمایل دارند که ارتباط اشاره ای داشته باشند. 

زنان بیشتر از مردان از حرکات و حالات چهره استفاده می کنند. زنان بیشتر از مردان لبخند می زنند. خنده زنان به حدی زیاد است که گاهی نمی توان تشخیص داد خنده آن ها از روی خوشحالی است یا از روی عصبانیت و ناراحتی. 
مردها فقط زمانی که خوشحال هستند و چیز خنده داری شنیده باشند می خندند. 

خنده مردها برعکس زن ها با احساس شادی شان تطابق دارد. 

چون مردها به اندازه زن ها نمی خندند و کمتر از حرکات و حالات چهره استفاده می کنند به آن ها خصلت سرد بودن و بی تفاوتی و بی احساس بودن را داده اند.

 زنانی که لبخند نمی زنند و به چشمان فرد مقابل خیره می شوند ممکن است ناراحت، غمگین و یا مغرور باشند و مردانی که زیاد می خندند (بیشتر از زمانی که از روی خوشحالی می خندند) ممکن است شکاک باشند.
زن ها در به کار بردن پیام های غیرکلامی حرفه ای تر از مردها هستند. 

 مردها تنها روی کلمات تمرکز می کنند و فقط به شنیده ها اکتفا می کنند. 

دلایلی که می توان برای این فرضیه آورد این است که برخی افراد برای این که پیامی را کاملا درک کنند باید هم جنبه کلامی و هم جنبه غیرکلامی آن را در نظر بگیرند تا بتوانند پاسخ درستی به فرد بدهند. 

در کل زن ها قدرت بیشتری در ارتباطات غیرکلامی نسبت به مردها دارند و تنها روابط غیرکلامی را برای تفسیر پیام ها کافی می دانند.