باز باران …

باز باران با ترانه
            دارد از مادر نشانه..

بوی باران..
              بوی اشک مادرانه

پر ز ناله
  کودکی با مادری پهلو شکسته
سمت خانه..

کوچه ها و تازیانه
           گریه های کودکانه

حمله ی نامرد پَستی وحشیانه
               تازیانه  تازیانه. .

پس چرا مادر،
چرا گم کرده راه آشیانه.

باز باران.
               دانه دانه ،حیـدرانه

بی صدا و مخفیانه
                 آه ، از غسل شبانه

زینبــانه
               لرزه افتاده به شانه
پشت تابوتی روانه
       بـــــاز  بـــاران
                        باز  . . .
#ایام_فاطمیه_تسلیت_باد

?لرزش دست در پیری
?آرتروز
?ابتلا به بیماری پارکینسون
?پاره شدن شریان ها
?تار شدن دید
?فاصله پیدا کردن مفاصل
? اختلال در خواب

نظر شهید بهشتی درباره کسانی که از رفراندوم های نابجا حرف می‌زنند

سی سال پیش، دخترهای خانه صبح‌ها زود بیدار می‌شدند تا قبل از مدرسه رفتن همه‌جای خانه را رفت و روب کرده باشند و بعد اجازه داشتند راهی مدرسه شوند و پسرها باید یا صبح زود یا عصر نان و مایحتاج خانه را خرید می‌کردند و کارهای مردانه را کمک پدر خود انجام می‌دادند.
حالا با نسلی مواجهیم که صبح که بیدار می‌شوند انگار از هتل خانه‌شان خارج می‌شوند!
چون‌که والدینش به عنوان مستخدمین “هتل خانه ” همه‌جا را رفت و روب خواهند کرد و با یک تلفن همه‌چیز درب خانه مهیاست.
نسلی که در برابر اتاقی که در آن می‌خوابد و خانه‌ای که در آن زندگی می‌کند و ظرفی که در آن غذا می‌خورد احساس مسئولیت ندارد آیا در آینده برای خانواده‌اش و یا در برابر سرزمینی که از آب و خاک آن بهره‌مند است حس مسئولیت خواهد داشت!!!
برای این نسل سرزمین هم چون هتلی است که می‌توان خورد و خوابید و ریخت و پاشید؛ از مواهب طبیعی آن بهره‌مند شد و بعد اگر باب میل نبود آن را ترک کرد.
سرزمین هم مثل خانه برای این نسل، هتل است با این فرق که متأسفانه مستخدم سرجهاز ندارد و همه فقط برای خوردن و خوابیدن و بردن آمده‌اند.
این نسل را چه کسی و چه کسانی چنین تربیت کردند؟؟؟
کی بود؟ کی بود؟!
اتفاقاً این دفعه، من بودم، تو بودی، ما بودیم و…همه بودند. کمی به خود بیاییم و تکانی به خودمان و این نسل هتل نشین بدهیم…

«به وقت شام» می‌توانست «به وقت تهران» باشد و یک کارگردان اروپایی آن را بسازد، اگر …